روایتی تلخ از زندگی جهنمی شش هزار زن سعودی

یکی از زنان عربستان سعودی در گفتگو با روزنامه نیویورک تایمز آمریکا گفت: “ما حتی اجازه نداریم بدون یک همراه و یا اخذ اجازه، به فروشگاه برویم؛ این تنها یک محدودیت ساده از مجموعه قوانین سختی است که ما باید از آن تبعیت کنیم که در غیر این‌صورت، برخلاف دستورها و عرف عمل کرده ایم.”

این خانم سعودی افزود: “قیمومیت کامل و بی قید و شرط مرد بر زن، زندگی را برایم مانند جهنم کرده است؛ من می خواهم به همراه دوستان خود برای صرف غذا بیرون بروم و احساس ناامیدی را در خود بُکشم. من با اجازه گرفتن از پدرم مخالفتی ندارم، ولی بواسطه این رفتارهای اشتباه، روابط اجتماعی مستحکم، متلاشی می شود.”

نیویورک تایمز تأکید کرده است که این تنها یک گلایه ساده برای تنها یک زن از میان ۶۰۰۰ زن سعودی بوده است که طی هفته گذشته، در مورد اوضاع خود در عربستان برای نیویورک تایمز نوشته اند.

نیویورک تایمز گزارش داده است که عربستان سعودی، یک جامعه مردسالاری است که مردان به طور غیرقابل باوری بر زنان سیادت دارند و بسیاری از زنان وجود دارند که از افشای داستان زندگی خود به خاطر ترس از واکنش خشن نزدیکان مردشان بیمناک هستند.

این روزنامه با اشاره به اینکه شهروندان سعودی از توئیتر زیاد استفاده می کنند، نوشت: “بیشتر پیام های زنان سعودی در توئیتر، بر ناامیدی و خشمشان از قوانین افراطی علیه خود تمرکز دارد و آنها خواهان تغییر اوضاع خود هستند.

رولای ۱۹ساله —یکی از زنان سعودی- در پیامی توئیتری نوشته است: “یک بار در تاکسی دچار حادثه ای شدم؛ ولی راننده آمبولانس تا زمانی که قیم من نرسید، مرا به بیمارستان منتقل نکرد که به دنبال آن، خون بسیاری از دست دادم. اگر کمی دیرتر به بیمارستان می رسیدم، مطمئنا جان خود را از دست داده بودم.”

خانم دیگری به نام ساره که ۴۲ سال دارد، می گوید: “هربار که میخواهم به مسافرت بروم، باید از پسرم که نوجوان است برای این کار اجازه بگیرم.”

زن دیگری توضیح داده است: “خواهرم، یکبار بدون اجازه از شوهر خود، به کتابفروشی رفت؛ هنگامی که بازگشت، همسرش او را مورد ضرب و شتم شدید قرار داد.”

یک دختر ۲۳ سعودی نیز تصریح کرده است: “خانه را ترک کردم و به سازمان حقوق بشر در عربستان رفتم؛ برای آنها از مشکلات خود با پدرم سخن گفتم، ولی این سازمان هیچ توجهی به گفته های من نکرد و به من توصیه کرد تا برای حمایت خود در مقابل پدرم، به پلیس مراجعه کنم؛ هنگامی که به پلیس مراجعه کردم، پدرم به آنها اعلام کرده بود که من از خانه فرار کرده ام. علی رغم آنکه من همه چیز را به پلیس توضیح دادم، ولی آنها من را به جرم ترک خانه، حبس کردند و سه روز اول را در حبس انفرادی بودم و پس از آن مرا به بخش عمومی که زنان مجرم مانند قاتلان و دزدان حضور داشتند، منتقل کردند.”

یک دختر ۲۱ ساله دیگر گلایه کرده است: “پدر من، نیازهای مرا فراهم نمی کند؛ او چهار زن دارد و همیشه سرگرم آنهاست. او مرا از فعالیت های اجتماعی و همراهی با دوستانم محروم کرده است.”