فیلم پژمان جمشیدی در نقش رنگ کنندههای صورت در استادیوم آزادی است که با سبیل و شلوار شش جیب حسابی چهره ای متفاوت از خود را به معرض نمایش گذاشته است.
بعد از حضور موفق پژمان جمشیدی در سریال پژمان و بازی بازیکن سابق پرسپولیس در یک تله فیلم، جمشیدی یک فیلم سه اپیزودی به نام سرخ به کارگردانی بنیامین هفت لنگ جلوی دوربین می رود تا رسما به عنوان یک بازیگر خود را در محافل هنری جا بیاندازد. هفت لنگ پیش از این فیلم اتاقی در نیویورک را کارگردانی کرده بود. اما نکته جالب توجه در مورد حضور پژمان جمشیدی در این فیلم به نقش او و گریم متفاوتش و البته موضوع فیلم مربوط میشود. این فیلم که باز هم فوتبال به عنوان دستمایه ساخت آن انتخاب شده، داستان کودکی از قشر پایین است که قصد دارد بازی اخر ایران در چارچوب بازی های مقدماتی جام جهانی را در ورزشگاه آزادی از نزدیک ببیند. در این فیلم پژمان جمشیدی در نقش رنگ کنندههای صورت در استادیوم آزادی است که با سبیل و شلوار شش جیب حسابی چهره ای متفاوت از خود را به معرض نمایش گذاشته است. بر خلاف سریال پژمان که مجموعه ای طنز بود این فیلم به هیچ عنوان تم طنز و کمدی ندارد و باید دید جمشیدی در این فیلم چه طور ظاهر شده است. نجربه اول او به عنوان یک نابازیگر آنقدر مردم را شگفت زده کرد که کمتر کسی بازی او را نقد کرد اما تداوم حضور جمشیدی به عنوان بازیگر میتواند بیشتر بازی او را مورد انتقاد قرار دهد.