در همان ایامی که کریم خان زند با حریفان زورمند خود دست و پنجه نرم میکرد، در اصفهان، عراق و چند نقطه دیگر، در اثر نیامدن باران و برف، قحطی بروز کرد و هر روز عدهای از مردم، در اثر گرسنگی و بیغذایی، به خاک هلاک میافتادند؛ در حالیکه شاه اسماعیل سوم کوچکترین قدمی برای نجات مردم برنمیداشت و میگفت: اگر میخواهید قحطی از بین برود به مسجد بروید و عبادت کنید.
کریم خان زند دامن همت بر کمر زد و غیر از تهیه آذوقه برای مردم، بذر فراهم آورد تا در اولین فرصت بکارند. موقعی که در تهران بود، توانست مقداری برنج از ولایات شمالی به تهران وارد کند. وی برای نجات مردم اصفهان، صدها ارابه را مأمور کرد که برنج از ولایات شمالی ایران به تهران و اصفهان وارد کنند. چون زمستان در پیش بود، تأکید کرد که ارابههای حامل آذوقه شب و روز، راهپیمایی کنند. مورخین شرق نوشتهاند که به دستور کریم خان، چهل هزار قاطر، پیوسته، از مازندران و گیلان برنج به مناطق قحطیزده حمل میکردند.