اشتغال‌ زایی و محرومیت‌ زدایی امام علی(ع) دشمنی چه گروه‌ هایی را بر می‌ انگیخت؟

مولای من، قلم عاجز است از شرح مصیبت جانگداز تو؛ عالم هنوز از شوک آن شب هولناک بیرون نیامده است؛ هنوز هم فریاد «فزت و رب‌الکعبه» تو، زیر سقف این آسمان بلند می‌پیچد و بر آنان که طریق حق را می‌پیمایند، بانگ می‌زند، راهنمایی می‌کند، انذار می‌دهد. دعبل، آن شاعر دلسوخته اهل‌بیت(ع) چه زیبا در حضور ثامن‌الحجج(ع) سرود و خواند که «زرایا ارتنا خضره الافق حمره/ وردت اجاجاً طعم کل فرات»؛ وای از این مصیبت که آسمان سبز را به سرخی کشید و همه آب‌های گوارای عالم را به کام ما تلخ کرد؛ به‌راستی که چنین است؛ بعد از تو خاک بر سر دنیا شد. مولای من، امشب، شب ضربت‌خوردن توست، شب قدر، شب گشوده‌شدن درهای آسمان و تو، ای محبوب مظلومان و مستضعفان عالم، بی‌تابی برای رسیدن به معشوق. روضه شب نوزدهم ماه مبارک رمضان را باید از که بشنویم؟ همه برایت نوحه می‌کنند؛ حتی مرغابی‌های خانه‌ات، همان‌ها که به فرزندانت سفارششان کردی و گفتی: «آن‌ها را به حال خود بگذارید؛ اینان فریادکنندگانی هستند که از پی آن‌ها، نوحه‌کنندگانی خواهندبود.» سال‌هاست که بشریت می‌نالد از فراق تو؛ تویی که جرج جرداق نصرانی، صدای عدالت انسانت خواند و ابن‌ابی‌الحدید معتزلی، درباره سخن و کلامت گفت:«کَلامُهُ دونَ کَلامِ الْخالِقِ وَ فَوقَ کَلامِ الْمَخْلُوقِ». در فراق تو عزاداری‌کردن، گریستن در عزای پدر امت است؛ به حکم آن روایت از رسول‌خدا، محمد مصطفی(ص) که فرمود: «یَا عَلِیُّ أَنَا وَ أَنْتَ أَبَوَا هَذِهِ اَلْأُمَّهِ».