ماریجوانا در ایران کمکم پرمشتری میشود؛ مصرفکنندههای این مخدر، دیگر فقط مواد وارداتی مصرف نمیکنند و نیازی برای پشت سر گذاشتن خیابانهای شهر برای به دست آوردن آن ندارند.
این روزها کشت گیاه ماریجوانا نه در مزرعه بلکه در گلدانهایی کوچک، کنار دست مصرفکننده، درون آپارتمانها انجام میشود. مواد مخدر اگر پیش از این در چهارراهها و پستوها دستبهدست میشد، حالا رد پایش در خانهها دیده شده است.
کنج حیاطخلوت یک خانه معمولی، توی باغچه یکی از همین پلاکها یا حتی گلدان کوچک کنار آشپزخانه. اردیبهشتماه سال ٩٣، رئیس پلیس مبارزه با مواد مخدر کشت ماریجوانا در کشور را رد کرد و گفت: «شاید عدهای اقدام به کشت آن در گلدانهای خانگی کنند اما این موضوع فراگیر و قابل توجه نیست.»
نام گیاهش کانابیس ساتیواست، همان شاهدانه خودمان. این روزها اما برای کسانی که اهلش باشند به نام علف، گرس، وید یا جوینت شناخته میشود. برای کسانی هم که خیلی اهل ماجرا نباشند، همچنان همان ماریجواناست. کانابیس گیاه بومی خاص مناطق استوایی و آب و هوای معتدل است که از زمانهای بسیار دور، در آسیای شرقی بهعنوان ماده شادیآور مورد استفاده قرار میگرفته است، اما حالا دیگر این گیاه متعلق به منطقهای خاص نیست چراکه در همه جا، ازجمله ایران مصرف آن رواج دارد.