این موضوع به سن کودک بستگی دارد. ۲ تا ۳ سالگی سن لجبازی کودکان است وکودک بدون اینکه مفهوم الفاظ را بداند، ممکن است این کلمات را به زبان بیاورد.
رفتار تند و قاطعانه یا برعکس تعجب کردن و خندیدن به کودک می تواند باعث این رفتار شود.
در این سن نادیده گرفتن رفتار بهترین عملکرد است و به تغییر آن کمک می کند. این نوع رفتارها در کودکان دوره ای است. در سنین نوپایی مدت کوتاهی ممکن است کودک الفاظ نامناسب را استفاده و بعد رفتار دیگری را جایگزین آن کند.
مواظب فیلمها و برنامههای ترسناک تلویزیونی و نیز داستانهای تخیلی وحشتناک باشید، زیرا ممکن است به صورت غیرمنتظرهای موجب ترسهای غیرمنطقی در کودکان شوند.
حتی دلقکها و شخصیتهای پانتومیم نیز میتوانند ذهن یک کودک مستعد ترس را آشفته کنند…
بچه ها باید در فضای آزاد بازیگوشی کنند
متاسفانه وابستگی بعضی از والدین برای فرار از عواقب بعدی آزادی کودکان، آنها را به نوعی پشت میزنشین، پشت کامپیوترنشین و پشت تلویزیون نشین کرده است.
امروز بچه ها را دائم مشغول بازی با تبلت و غرق در شبکه های اجتماعی می بینیم و متاسفانه ظهور قارچ گونه شبکه های ماهواره ای باعث می شود کودک به تسخیر آنها درآید، بیشتر به انزوا کشیده می شوند و حالا تصور کنید اوضاع به همین منوال پیش برود؛ نسلی وابسته و بدون استقلال که لازم است هویت_شخصیتی خود را بشناسند. درگیری هویتی اولین ارمغان نسل آپارتمان نشین است.