مجله اینترنتی دوستان مجله خبری و سبک زندگی
بیماری ام اس(MS) چیست؟ چه علایم و نشانه هایی دارد؟، علت بروز این بیماری چیست؟، نحوه تشخیص و درمان بیماری ام اس (MS) به چه صورت است؟
بیماری ام اس، نوعی بیماری درسیستم عصبی مرکزی است.
شایع ترین نشانه های بیماری ام اس، خستگی و ضعف در هنگام راه رفتن است. حدود ۸۰ درصد از افراد مبتلا به ام اس ، از احساس ضعف و خستگی خود شکایت دارند.
با گزارش نبض ما – در بیماری ام اس سیستم ایمنی به میلین حمله می کند. ملین، همان لایه محافظ بافت های عصبی است.
این کار، باعث التهاب بافت یا ایجاد ضایعات در آن بخش می شود. همین امر موجب اختلال در ارسال سیگنال از طرف مغز به اندام های بدن می شود.
علائم بیماری ام اس
افراد مبتلا به ام اس، دارای طیف گسترده ای از علائم هستند. البته این علائم ، با توجه به ماهیت بیماری، می تواند به طور گسترده ای از یک فرد به فرد دیگر متفاوت باشد.
علائم بیماری ام اس ، می تواند از سال به سال، ماه به ماه، و حتی روز به روز، شدت پیدا کند.
– از شایع ترین نشانه های بیماری ام اس، خستگی و ضعف در هنگام راه رفتن است. حدود ۸۰ درصد از افراد مبتلا به ام اس ، از احساس ضعف و خستگی خود شکایت دارند.
این موضوع می تواند برای فرد ناتوان کننده بوده و تأثیرزیادی بر توانایی های معمول و انجام کارهای روزمره بگذارد. مشکل در راه رفتن ، با توجه به بیماری ام اس می تواند به گونه های مختلفی باشد.
– بی حسی پاها یا ضعف عضلانی
– اسپاسم عضلانی
علاوه بر این احساس خستگی شدید می تواند مشکل بیمار را تشدیدکند. حتی می توان گفت که مشکل در راه رفتن می تواند منجر به آسیب های ناشی از سقوط شود.
سایر علائم رایج مربوط به بیماری ام اس عبارتند از: اختلالات گفتاری ، مسائل شناختی شامل تمرکز، حافظه و مهارت های حل مسئله است.
انواع بیماری ام اس
RRMS ،شامل عود بیماری های ناشی از بیماری ام است. علائم در زمان بهبودی خفیف یا پنهان هستند و در دوره بهبودی، پیشرفت بیماری وجود ندارد .
RRMS ،به طور کلی در آغاز بیماری ام اس رخ می دهد.
سندرم بالینی (CIS)
CIS شامل قسمتی از علائم است که در سیستم عصبی مرکزی رخ می دهد. این اختلال ممکن است حداقل تا بیست و چهار ساعت،ظاهر شود.
این سندروم ،به دو شکل صورت می گیرد. نوعی از آن به صورت یک ضایعه و علامت بوده و نوع دیگر نیز، ظهور چندین ضایعه و بیش از یک علامت است.
اگرچه این موارد مشخصه های بیماری ام اس هستند، اما برای تشخیص ام اس،این علائم کافی نبوده و بررسی های بالینی بیشتری مورد نیاز است.
اگر ضایعات مشابه با علائم ام اس باشند، احتمال بیشتری برای تشخیص RRMS دارید. اگر این ضایعات وجود نداشته باشد، احتمالا به ام اس پیشرفته مبتلا نیستید.
ام اس پیشرونده اولیه (PPMS)
عملکرد PPH در سیستم عصبی مغز از زمان شروع علائم شما بدتر می شود. با این حال، دوره های کوتاه مدت و بدون اختلالات هم می تواند رخ دهد.
پیشرفت ام اس عود کننده اصطلاحا به صورت PPMS نامیده می شود.این نوع از ام اس به صورت فعال و غیر فعال است.
ام اس ثانویه پیشرفته (SPMS)
SPMS زمانی رخ می دهد که RRMS ،به شکل پیشرفته ای خود را نشان دهد. در این نوع، بیمار شاهد عود بیماری است که علاوه بر تشدید بیماری، ناتوانی بیمار نیز تشدید می شود.
علائم اولیه بیماری ام اس
ام اس، می تواند در یک زمان کوتاه پیشرفت کند ، یا اینکه علائم می تواند بسیار خفیف بوده و بیمار به راحتی می تواند آنها را رد کند. هر علامت می تواند برای اولین بار رخ دهد.
سه مورد از شایعترین علائم اولیه ام اس عبارتند از: · احساسات عجیب و غریب مانند بی حسی و سوزن شدن دست، پا یا یک طرف بدن یا صورت. این حس به صورت حالت سوزن سوزن شدن در هنگام خوابیدن در قسمت پا است، اما در ظاهر هیچ دلیل خاصی برای آن مشاهده نمی شود.
تعادل بیمار ممکن است کمی کاهش یافته، و ممکن است بیمارهفته ها این احساس را داشته باشد.
در حین پیاده روی یا انجام فعالیت های جسمانی دیگر، ممکن است کمی حالت کند بودن حرکات داشته باشد.
دوگانگی در بینایی، تاری دید، و یا از دست دادن بخشی از دید، می تواند شاخص اولیه بیماری ام اس باشد.در برخی موارد نیز ممکن است درد در چشم احساس شود.
تشخیص بیماری ام اس
پزشک شما احتمالا یک آزمون سیستم عصبی، تاریخ و سابقه بالینی و یک سری آزمایشات دیگر برای تعیین و تشخیص بیماری ام اس صورت می دهد.
آزمایش های تشخیصی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
MRI (ام آر آی)، بهترین آزمایش تصویربرداری برای تشخیص بیماری ام اس است. MRIام آر آی به تشخیص ضایعات فعال و غیر فعال در مغز و نخاع می پردازد.
پتانسیل های تحریک شده نیاز به تحریک مسیرهای عصبی برای تحلیل فعالیت های الکتریکی در مغز دارند.پزشکان برای کمک به تشخیص بیماری ام اس، از سه نوع پتانسیل تحریک شده، بصری، مغز و حساسیت استفاده می کنند.
با سوراخ کردن کمر، پزشکان می توانند در تشخیص ناهنجاری ها در مایع نخاعی سریع تر عمل کنند.
این کارمی تواند در جلوگیری از بیماری های عفونی کمک کند. پزشکان از آزمایش خون نیزبرای تشخیص بهتر و از بین بردن سایر شرایط مشابه با علائم ام اس، استفاده می کنند.
تشخیص بیماری ام اس، نیاز به شواهدی بیش از یک منطقه از مغز، نخاع و یا اعصاب بینایی دارد.
این آسیب باید در زمان های مختلف رخ داده باشد.
همچنین پزشک متخصص در مورد شرایط دیگری با نشانه های مشابه به ام اس ، بررسی های دیگری را صورت می دهد.
اگر به بیماری ام اس مبتلا هستید، به این معنا است که میلین، در بدن شما آسیب دیده است. میلین، همان لایه محافظتی است که الیاف عصبی در سراسر سیستم عصبی مرکزی را پوشش می دهد.
تصور می شود که این آسیب، نتیجه نوعی حمله از طرف سیستم ایمنی بدن است. همانطور که سیستم ایمنی شما به میلین حمله می کند، باعث التهاب می شود.
این آسیب، سبب ایجاد زخم در بافت یا دیگر ضایعات عصبی می شود. تمام این التهابات و بافت اسکار، سیگنال های بین مغز و سایر قسمت های بدن را مختل می کند.
روشن نیست که چه چیزی ممکن است سبب بروز حمله سیستم ایمنی به بدن می شود.
اثرات بیماری ام اس
ضایعات بیماری ام اس، ممکن است در هر نقطه از سیستم عصبی مرکزی ظاهر شود. این بدان معنی است که می تواند در هر قسمت از بدن شما تاثیر گذارد. یکی از شایع ترین نشانه های بیماری ام اس، خستگی است.
سن بیماری ام اس
احتمال بیماری ام اس، درزنان دو برابر بیشتر از مردان مشاهده می شود.بیماری ام اس ،معمولا در افراد بین ۲۰ تا ۵۰ ساله رخ می دهد و میانگین سن شروع بیماری، حدود ۳۴ سال است. بیماری ام اس، تاثیر متفاوتی بر افراد مختلف گذاشته و علائم می توانند به شدت متفاوت باشند. شیوع بیماری در طول زمان نیز بسیار متفاوت است.
علائم برخی افراد به سختی قابل توجه است و سالها طول می کشد تا پیشرفت کند، در حالی که دیگران از ابتدا پیشرفت سریع دارند. اما به طور کلی، ام اس،تقریبا از یک الگوی شناخته شده پیروی می کند.
ام اس خفیف
ام اس خفیف چیزی است که بعضی از پزشکان به طور کلی ممکن است آن را رد کنند و معتقدند که علائم خفیف در اوایل به هیچ وجه چیزی را نشان نمی دهند و بیماری می تواند به آرامی پیشرفت کند و ممکن است به راحتی به RRMS یا SPMS تبدیل شود.
همچنین ممکن است نشانه های فیزیکی به طور واضح در بیمار نباشد، اما این موضوع به این معنی نیست که بیماری غیرفعال است.
در واقع، بر طبق تحقیقات انجام شده ، مشخص شد که تقریبا یک سوم از افراد مبتلا به ام اس خفیف ، در طول دوره پنج ساله، و در زمان تست های شناختی و اسکن مغز، دارای پیشرفت بیماری بودند.
به همین علت، برخی از کارشناسان معتقدند که حتی افراد مبتلا به ام اس خفیف باید با درمان های تغییر دهنده بیماری برای جلوگیری از آسیب های برگشت ناپذیر، و پیشگیری از بیماری ، تحت درمان باشند.
درمان ام اس
ام اس ، درمان قطعی ندارد، اما گزینه های متعددی برای درمان وجود دارد. اگر به بیماری ام اس مبتلا هستید، می توانید از داروهای تعدیل کننده بیماری استفاده کنید.
این داروها برای جلوگیری از تسریع روند پیشرفت بیماری طراحی شده و میزان عود آن را کاهش می دهد. داروهای تعدیل کننده بیماری خود تزریقی شامل اینترفرون های بتا می باشد، مانند: بتاسرون، اکستاویا و غیره.