مجله اینترنتی دوستان مجله خبری و سبک زندگی
سعید راد ( احمد حق‌پرست راد ) متولد ۴ ام آبان ماه سال ۱۳۲۶ در تهران می باشد.
سعید راد در سال ۱۳۵۴ با نوش‌آفرین ازدواج کرد؛( نوش‌آفرین با نام اصلی فاطمه عبدی سال ۱۳۳۵ در استان گیلان و شهر رودبار زاده شد.)
در دوره کودکی پدر و مادرش از یکدیگر جدا شدند. او فرزند نخست خانواده است و چهار خواهر و دو برادر دارد.
وی تاکنون دو بار ازدواج کرده و حاصل این ازدواج ها دو فرزند به نام های سام و نگاه می باشد، که در خارج از ایران سکونت دارند.
وی پس‌از پایان تحصیلات متوسطه، از سال ۱۳۴۷ به فعالیت در سینما پرداخت. در سال ۱۳۵۰، با بازی در فیلم فاتحین صحرا بازیگری را آغاز کرد.
سعید راد، پس از اینکه در اواسط دههٔ ۱۳۶۰ ممنوع‌التصویر شد، ایران را ترک کرد و مدتی در هند، کانادا و ایالات متحدهٔ آمریکا به‌سر برد.
وی در سال ۱۳۷۸ به وطن بازگشت و پس از سال‌ها دوری از سینما، در دوئل به کارگردانی احمدرضا درویش ایفای نقش کرد.
«اسکندر» فیلم دوئل یکی از ماندگارترین نقش‌های راد است که خودش نیز علاقه زیادی به آن دارد.
وی درباره فرصت بازی در قالب این نقش، عنوان می‌کند: زمانی که به ایران بازگشتم، برای تست این نقش، جلوی دوربین آقای درویش قرار گرفتم.
در آستانه ۷۰ سالگی، چنان پُر است از شور زندگی که تصور می‌کنی، مخاطبت یک جوان قبراق است. باور دارد که فرصت‌ها را نباید از دست داد و زندگی را باید در معنای کلمه‌اش زندگی کرد.
برای مخاطبان فیلم‌های دهه پنجاه ایران، او یک چهره نام‌آشناست که اسم و رسمش روی سَردر سینما، ضامن فروش آثار فراوانی به ویژه در ژانر جنگی بود.
سعید راد بازیگر سینما و تلویزیون، هنوز هم با انرژی همان سال‌ها، پیگیر دنیای بازیگری است.
راد که در سال ۱۳۵۰ و با بازی در فیلم «خداحافظ رفیق» پا به عرصه بازیگری گذاشت، در مورد آشنایی و پیوند خوردنش با هنر هفتم، چنین می‌گوید: اصلا نمی‌خواستم بازیگر شوم! من قهرمان بولینگ بودم و دغدغه‌ام را در حوزه دیگری می‌دیدم. اهالی سینما، در آن دوران به سالن‌های بولینگ رفت و آمد زیادی داشتند. آقای امیر نادری، من را در یکی از همان سالن‌ها دید.
آن زمان او در تدارک ساخت اولین فیلمش با نام «خداحافظ رفیق» بود که پیشنهاد بازی در آن فیلم را به من داد و من هم قبول کردم.
خلاصه این‌طور شد که مسیر بازیگری از سال ۵۰، پیش پایم قرار گرفت و این راه طول و دراز و گاهی پُر فراز و نشیب را تا به امروز ادامه داده‌ام.
او بعضی از آثاری را که در آن‌ها بازی کرده، دوست دارد. ارجحیت دادن بعضی بر دیگری، به واسطه بافت اجتماعی این آثار و پیام‌های سیاسی و فرهنگی است که در دل نقش‌ها و بازی‌ها نهفته شده بود؛«مثلا در فیلم اولی که بازی کردم، داستان سه دزد روایت می‌شد که از طبقات محروم جامعه بودند و قصد سرقت از یک جواهرفروشی را داشتند.
بعد از سرقت به خاطر پول اختلاف‌ها یشان شروع و باعث می‌شود همدیگر را به قتل برسانند. در مجموع این فیلم تلخ بود و نشان می‌داد رفاقت‌ها با پول از بین می‌رود، اما در نگاه کلی به جامعه محک می‌زد که چطور در مسیر مادی‌گرایی، ممکن است ارزش‌های اخلاقی خود را از دست بدهد.» راد به جز نقش‌آفرینی در سینمای جنگ و آثار پُرزد و خورد، در کاراکترهای دیگر حضور کم‌رنگی دارد.
با عشق مردن (۱۳۵۷) ساخت ایران (۱۳۵۷) گدای اشراف‌زاده (۱۳۵۷) آقای لر به شهر می‌رود (۱۳۵۶) خاکستری (۱۳۵۶) سفر سنگ (۱۳۵۶) سکوت بزرگ (۱۳۵۶) هزار بار مردن (۱۳۵۶) همراهان (۱۳۵۶) جدال (۱۳۵۵) قاصدک (۱۳۵۵) دزد سوم (۱۳۵۴) دو آقای با شخصیت (۱۳۵۴) شرف (۱۳۵۴) کمین (۱۳۵۴) هدف (۱۳۵۴) آب (۱۳۵۳) خشم و خون (۱۳۵۳) کنیز (۱۳۵۳) مرد شب (۱۳۵۳) مسلخ (۱۳۵۳) تنگنا (۱۳۵۲) تیغ آفتاب (فیلم ۱۳۵۲) خروس (۱۳۵۲) خورشید در مرداب (۱۳۵۲) سالومه (۱۳۵۲) صادق کرده (۱۳۵۱) صبح روز چهارم (۱۳۵۱) طغرل (۱۳۵۱) کافر (۱۳۵۱) مردی در طوفان (۱۳۵۱) الکلی (فیلم) خداحافظ رفیق (۱۳۵۰) فاتحین صحرا (۱۳۵۰) بعداز انقلاب ۱۳۵۷ مترو (۱۳۹۴) عشق و جنون (۱۳۹۲) زنده به گور (۱۳۹۲) پایان خدمت (۱۳۹۲) چ (۱۳۹۱) گیرنده (۱۳۹۰) پروانگی (۱۳۸۹) دوئل (۱۳۸۲) عقاب‌ها (۱۳۶۳) دادشاه (۱۳۶۲) عبور از میدان مین (۱۳۶۲) برزخی‌ها (۱۳۶۱) خط قرمز (۱۳۶۰) فرمان (۱۳۶۰) مرز (۱۳۶۰)
مجموعهٔ تلوزیونی در چشم باد (به کارگردانی مسعود جعفری جوزانی) سرزمین کهن (به کارگردانی کمال تبریزی) تله فیلم (فیلم تلویزیونی) ساعت به وقتِ صفر (۱۳۹۰)
جوایز برندهٔ تندیس سپاس بهترین بازیگر نقش اول مرد در ششمین دورهٔ جشنوارهٔ سپاس در سال ۱۳۵۳، برای فیلم تنگنا برندهٔ دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش اول مرد در سی‌امین جشنوارهٔ فیلم فجر ، برای فیلم گیرنده، سال ۱۳۹۰
