بیوگرافی و عکس های دیدنی پژمان جمشیدی

پژمان جمشیدی بازیکن سابق پرسپولیس تهران که این روزها به بازیگری تمام عیار در صحنه سینما تبدیل شده است، را در کنار خواهرش مشاهده می کنید.

 

پژمان حمشیدی در باشگاه‌های مطرح سایپا، پرسپولیس و پاس تهران سابقه بازی دارد و تنها  گل ملی خود را مقابل تیم ملی گرجستان به ثمر رسانده است.

نام کامل	پژمان جمشیدی
زادروز	۲۰ شهریور ۱۳۵۶ (۴۰ سال)
زادگاه	تهران، ایران
قد	۱۸۱ سانتی‌متر
پست	دفاع راست
باشگاه‌های حرفه‌ای*
سال‌ها	باشگاه‌ها	بازی†	(گل)†
۱۹۹۴–۱۹۹۷	کشاورز تهران	۶۵	(۷)
۱۹۹۷–۲۰۰۰	سایپا تهران	۴۳	(۲)
۲۰۰۰–۲۰۰۵	پرسپولیس تهران	۸۱	(۲)
۲۰۰۵–۲۰۰۷	پاس تهران	۳۶	(۰)
۲۰۰۷–۲۰۰۸	استیل آذین	۲۷	(۰)
۲۰۰۸–۲۰۰۹	فولاد خوزستان	۲۱	(۰)
۲۰۰۹–۲۰۱۰	ابومسلم خراسان	۸	(۰)
تیم ملی
۲۰۰۰–۲۰۰۲	ایران	۲۵	(۱)
دوران مربیگری
۲۰۱۳	پرسپولیس شمال ، باشگاه فوتبال پاراگ

بیوگرافی پژمان جمشیدی

پژمان جمشیدی فوتبالیست سابق و بازیگر امروز سینما! در ۱۰ ام شهریور ماه سال ۱۳۵۶ در تهران به دنیا آمده است.

وی دانشجوی انصرافی لیسانس رشته عمران با ۱۱۰ واحد می باشد.

پژمان یک برادر بزرگتر از خود بنام هومن متولد ۵۳ و یک خواهر کوچکتر از خود بنام مامک متولد سال ۶۱ را دارد.

مادرش معلم دبستان و پدرش دبیر زیست شناسی و زمین شناسی دبیرستان بود.

پدر جمشیدی فوق لیسانس زمین شناسی و لیسانس تربیت بدنی بود، وی چندی پیش مادر خود را از دست داد.

وی از همان دوران کودکی علاقه خاصی به فوتبال داشت، اما فوتبال تنها ورزش مورد علاقه او نیست.

پژمان جمشیدی در کنار فوتبال به ورزش صخره نوری نیز پرداخته است، و دیپلم این ورزش را دارد.

ورود به بازیگری

وی در سال ۱۳۹۲ در مجموعه تلویزیونی پژمان به عنوان بازیگر نقش آفرینی کرد.

طرح اولیه این سریال با ایده خود پژمان جمشیدی شکل گرفته‌است.

پس از آن در تئاتر و سریال کارهای مختلفی ارائه کرده‌است.

پژمان جمشیدی موفق‌ترین فوتبالیستی است که وارد عرصه سینما و تلویزیون و تئاتر شده‌ است.

وی تاکنون در ۸ فیلم سینمایی حضور دشته است، که در اغلب آنها با سام درخشانی همبازی می باشد!

ساختمان پزشکان، پژمان، دیوار به دیوار، نفس و سال های ابری از مجموعه های تلویزیونی هستند، که وی در آنها حضور داشته است.

خداحافظی از فوتبال

سال ۹۰ عطای بازی کردن را به لقایش بخشیدم و رفتم دو سال هم در تیم پاراگ مربیگری کردم و قهرمان جام حذفی تهران شدیم بعد که بحث بازیگری پیش آمد و دیگر کلا از فوتبال دور شد.

آشنایی با پیمان قاسم خوانی

من سال ۸۱ در مراسمی با خانم بهاره رهنما آشنا شدم و همیشه دوست داشتم پیمان همسر سابقش را ببینم چند مصاحبه از او خواندم و به نظرم آدم جذابی آمد^.

خانم رهنما گفت شوهرم پرسپولیسی است و یک شب شام من را به منزل شان دعوت کرد.

من و پیمان خیلی دوست شدیم با هم به فوتبال می رفتیم و فوتبال می دیدیم بیشتر بحث های ما آن زمان فوتبالی بود.

ماجرای ازدواج و همسر پژمان جمشیدی

خواهر و برادرم ازدواج کردند ولی من من هنوز ازدواج نکردم و شرایط زندگیم این گونه پیش رفته.

ازدواج اتفاقیه که هنوز برای من رخ نداده به نظر من ملاک و معیار برای ازدواج تعیین کردن اشتباهه مهم اینه که یه نفر به دلت بشینه و دوسش داشته باشی.

طبیعتاً آدم هایی که با آن ها اشنا می شویم و باهاشون رفت و آمد میکنیم از نظر شخصیتی و رفتار مورد قبول مون هستند اینکه قلاب دلمون کجا گیر کنه معلوم نیست.

یه چیزه دیگه که خیلی مهمه باید حرفی برای گفتن با همسرتون داشته باشید و باید به روزها و شب هایی که قراره با همسرتون زیر یه سقف زندگی کنید فکر هم بکنید

البته من خیلی دوست دارم با دختری ازدواج کنم که زندگی اش با هیجان همراه باشد و شاغل هم باشه

یعنی زندگی اش طوری باشه که حرف های زیادی برای گفتن داشته باشه

ماجرای فیلم سقوط هواپیمای پژمان جمشیدی

چند ماهی می شود که پژمان جمشیدی در حال گذراندن دوره های آموزش خلبانی است.

اخیراً در استوری پژمان جمشیدی فیلمی منتشر شده که پژمان جمشیدی تنهایی سوار هواپیما میشه و با اینکه خلبان اصرار میکنه که پژمان این کارو نکن و او گوش نمیده و پرواز میکنه و بعد از چند دقیقه سقوط می کند و خلبان با گفتن یا ابوالفضل یا ابوالفضل  به سمت هواپیمای سقوط کرده می دود.

آیا واقعا پژمان جمشیدی سقوط کرده است؟

پژمان جمشیدی در سلامت کامل هست و این فیلم فقط یه شوخی بود که پژمان جمشیدی با خلبانش ترتیب داده بود

طی خبرهایی که منتشر شده خلبان ممنوع پرواز شده است و پژمان جمشیدی در سلامت کامل است.

 

نقد بازی پژمان جمشیدی

پژمان جمشیدی به دلیل حضور موفقی که در فیلم و سریال‌های کمدی داشته، معمولا با پیشنهادهای کمدی مواجه بوده و کارنامه‌اش نشان می‌دهد به شمار زیادی از این پیشنهادها پاسخ مثبت داده است، بنابراین نزد مخاطبان هم به عنوان بازیگر آثار کمدی شناخته می‌شود.

البته در بین ده‌ها فیلم و سریال کمدی که این بازیگر در آن‌ها ایفای نقش کرده، آثار غیرکمدی انگشت‌شماری هم دیده می‌شود. «سوء‌تفاهم»، «هزارتو»، «ایده اصلی»، «جهان با من برقص» و «دوزیست»، آثار غیرکمدی کارنامه این بازیگر هستند.

 

ایده اصلی
فیلم «ایده اصلی» به کارگردانی آزیتا موگویی، مرداد سال ۹۸ اکران شد. این فیلم داستان رقابت چند شخصیت با یکدیگر برای پیروزی در مناقصه یک پروژه بزرگ در جزیره هندورابی را روایت می‌کند. پژمان جمشیدی در این فیلم نقش شخصیتی به نام «سعید» را بازی کرده که او هم طبق نقشه خودش برای پیروزی در این مناقصه مهم، دیگران را دور می‌زند. هرچند که فیلم اصلا کمدی نیست، اما پژمان جمشیدی نقش شخصیت بامزه و شوخ‌طبع ماجرا را برعهده دارد و وجه طنز او بسیار پررنگ است، بنابراین حضور او در این فیلم باعث نشده با یک پژمان جمشیدی متفاوت روبه‌رو باشیم.
جهان با من برقص
نمی‌توان گفت فیلم «جهان با من برقص» اثر سروش صحت، یک فیلم کاملا کمدی است، اما از طرفی هم نمی‌توان آن را یک اثر اجتماعی دانست که رنگ و بویی از کمدی ندارد. شخصیت محوری فیلم مردی به نام «جهان» است که دوستانش تصمیم می‌گیرند تولد او را که به بیماری سرطان مبتلا شده، جشن بگیرند. پژمان در این فیلم نقش یکی از دوستان «جهان» را بازی می‌کند. او پزشک است و شخصیتی شوخ‌طبع، بی‌خیال و خوش گذران دارد. شاید نقش یک پزشک برای جمشیدی چندان مناسب نباشد، اما فارغ از این موضوع جمشیدی با جدیتی که ذاتا در چهره خود دارد به خوبی از پس نقش «رضا» برآمده و انتخاب خوبی برای این نقش بوده است.
دوزیست
فیلم «دوزیست» تازه‌ترین ساخته برزو نیک‌نژاد است که در سی‌وهشتمین جشنواره فجر اکران شد و هنوز به صورت عمومی اکران نشده. این فیلم داستان چند دوست را روایت می‌کند که ورود دختری به خانه شان، سرآغاز اتفاقاتی برای هرکدام از آن‌ها می‌شود. پژمان جمشیدی در این فیلم نقش شخصیتی به نام «مجتبی» را بازی کرده که وضعیت مالی خوبی ندارد و در خانه‌ای قدیمی در جنوب شهر زندگی می‌کند. شوخ‌طبعی نقش او به اندازه شخصیت اش در «جهان با من برقص» و «ایده اصلی» نیست، اما در این فیلم نیز رگه‌هایی از طنز دارد. پژمان جمشیدی به خوبی توانسته آن روی موذی‌ و آب‌زیرکاه این شخصیت را نشان بدهد و بازی قابل قبولی در «دوزیست» دارد.
سوء‌تفاهم
فیلم «سوء‌تفاهم» به کارگردانی احمدرضا معتمدی، اولین فیلم غیرکمدی پژمان جمشیدی است که سال ۹۶ در آن بازی کرده است. او در این فیلم نقش یک دستیار کارگردان را بازی می‌کند که اختیار زیادی ندارد و گوش‌به‌فرمان زنی است که کارگردانی فیلم را برعهده دارد و او را «رئیس» صدا می‌کند. فیلم یک اثر کاملا جدی است که فضای معمایی دارد، اما در بعضی از سکانس‌ها برای لحظه کوتاهی شوخی‌هایی دارد که اصلا با فضای کلی فیلم هماهنگ نیست و ارتباطی به آن ندارد. نقش پژمان جمشیدی هم در این فیلم جدی است، اما او چه از لحاظ گریم و چه از نظر بیان و لحن صحبت کردن خود، تفاوت زیادی با آثار کمدی‌اش ندارد. او در سی‌وششمین جشنواره فجر، برای بازی در این فیلم نامزد بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد.
هزارتو
فیلم «هزارتو» به کارگردانی امیرحسین ترابی یک اثر تلخ و جدی است و نقش پژمان جمشیدی هم اصلا کمدی نیست. جمشیدی در این فیلم نقش جوانی را بازی می‌کند که از همسر خواهرش کینه دارد و رابطه خوبی با او ندارد، بنابراین سعی می‌کند فریبش دهد و از او سوءاستفاده مالی کند. بازی پژمان جمشیدی در این فیلم کاملا معمولی است و نکته ویژه‌ای ندارد، البته نقش او هم چندان نقش خاص و پیچیده‌ای نیست که خیلی جای کار داشته باشد. این فیلم در اکران عمومی به فروش خوبی دست نیافت و از لحاظ تجاری هم موفقیت ویژه‌ای کسب نکرد. هرچند که این بازیگر از بازی در آثار غیرکمدی هم استقبال می‌کند، اما هنوز فیلم غیرکمدی مهمی در کارنامه او دیده نمی‌شود.

 

سینما

سوء تفاهم (فیلم) (۱۳۹۶)
تگزاس (۱۳۹۶)
لونه زنبور (۱۳۹۶)
من دیوانه نیستم (۱۳۹۵)
آذر (۱۳۹۵)
خوب، بد، جلف (۱۳۹۵)
۵۰ کیلو آلبالو (۱۳۹۴)
آتش‌بس ۲ (۱۳۹۳)

تله فیلم

شرف خانواده فاضل (پوریا جاوید پور – ۱۳۹۲)

تئاتر

بادی که تو را خشک کرد مرا برد (علی نرگس نژاد _ آذر و دی _ ۱۳۹۲)
آرسنیک و تور کهنه (حسین پارسایی _ مرداد و شهریور _ ۱۳۹۳)
آرامسایش (محمد حاتمی _ مهر و آبان _ ۱۳۹۳)
وقتی ما برگردیم دو پای آویزان باقی مانده‌است (ابراهیم پشت کوهی _ آبان و آذر _ ۱۳۹۳)
گنجفه (نوشین تبریزی _ بهمن _ ۱۳۹۳)
پلیس (شایان افکاری _ فروردین و اردیبهشت _ ۱۳۹۴)
پپرونی برای دیکتاتور (خسرو احمدی _ مرداد و شهریور _ ۱۳۹۴)
بی نوایان (سروش طاهری _ فروردین و اردیبهشت _ ۱۳۹۵)
نمایش خوانی «الد سیبروک» (مرتضی برزگر زاده گان _ ۱۳۹۵)
یادم تو را فراموش(ژاله صامتی _ تیر و مرداد _ ۱۳۹۵)
دو باره اون آهنگ رو بزن سَم (داود بنی اردلان _ تیر و مرداد _ ۱۳۹۵)
حکومت نظامی (تینو صالحی _ مهر و آبان _ ۱۳۹۵)
پوست انداختن (آرش سنجابی _ آبان و آذر _ ۱۳۹۵)
پپرونی برای دیکتاتور (علی احمدی _ فروردین و اردیبهشت _ ۱۳۹۶)
آنسوی آینه (علی سرابی _ دی و بهمن _۱۳۹۶)