کولما شهر آرامی در ایالت کالیفرنیا است که خانه ۱۷۰۰ ساکن زنده و بیش از ۱ میلیون و پانصد فرد مرده است. بخش اعظم جمعیت این شهر عجیب در سانفرانسیسکو زندگی کرده و از دنیا رفته اند اما مثل بیشتر ساکنین زنده شهر از پس مخارج هنگفت دفن شدن در شهرهای بزرگ بر نمی آمدند.
سانفرانسیسکو در سال ۹۰ میلادی شهری با انبوهی از مردگان بود. جویندگان طلا، تجار و مهاجران از سراسر جهان به دنبال زندگی بهتر به این شهر می آمدند اما به همراه بیماری های متعدد. به تدریج با افزایش تعداد مردگان، مردم شهر و شواری نظارت وادار شدند که دیگر اجازه تدفین ندهند و دستور داد قبرستان های بزرگتر شهر به بیرون از آن منتقل شوند. این موضوع که با مخالفت های زیادی روبرو شد سرانجام به جایی رسید که تا سال ۱۹۴۲ تنها دو قبرستان در سانفراسیسکو باقی مانده بودند. این دو آرامگاه که همچنان نیز وجود دارد هیچ مرده جدیدی را نمی پذیرند.
از آن موقع بالغ بر ۱۵۰ هزار جسد از سانفرانسیسکو به شهر کوچک کولما منتقل شده اند، شهری که در سال ۱۸۹۲ به دستور اسقف اعظم پاتریک ریوردان تأسیس شد. در واقع این زمین کوچک سیب زمینی که توسط همین اسقف متبرک شده است به عنوان مکانی جدید برای قبرستان جدید کاتولیک ها تنها شهر جهان است که تعداد مردگان آن از زنده ها بیشتر است.
در واقع این شهر که افراد محلی از قبرستان هایش مثل پارک استفاده می کنند همچنان به عنوان محل تدفین مردم سان فرانسیسکو عمل می کند بنابراین تعداد ساکنین نهایی آن با سرعت بالایی درحال افزایش است. برآوردها نشان می دهد که در هر روز چیزی حدود ۷۵ پیکر بیجان به کولما وارد می شود.
این شهر اسامی متعددی دارد مثل شهر ساکت ها، شهر ارواح یا شهر مردگان. با اینکه جمعیت زنده ها حالا بیشتر از مرده ها است اما آنها می دانند که به لطف مرگ است که محل زندگی شان منحصر به فرد و معروف شده است. آنها حتی با این موضوع شوخی می کنند و یکی از شعارهای رسمی شهر را به همین مناسبت چنین نوشته اند: «زنده بودن در کولما چیز خوبی است».