تصاویر: حمله میمون‎ های مهاجم به دانش اموزان سراوانی

پایگاه خبری دیده بان محیط زیست و حیات وحش ایران: روز گذشته یکی از دو میمون رزوس که مشخص نیست چگونه وارد شهرستان سروان شده و چهار دانش آموز و یک شهروند را زخمی کرده بودند، باتلاش نیروهای محیط زیست زنده گیری و میمون دوم با شلیک گلوله کشته شد.

رییس اداره محیط زیست شهرستان سراوان در این باره گفت: این دو میمون وارد مدرسه ای شده و با حمله به دانش آموزان، چهار نوجوان را به سختی مجروح نمودند. همچنین یک دوچرخه سوار نیز مورد حمله میمون ها قرار گرفته و زخمی شد.

موسی دهقان نژاد اظهار داشت: از افراد آسیب دیده یک نفر بصورت سرپایی معالجه و از بیمارستان مرخص شده و چهار نفر دیگر همچنان بستری و تحت درمان هستند.

یکی از دانش آموزانی که پس از ورود میمون ها به مدرسه و حمله به دانش آموزان زخمی شده و به بیمارستان منتقل شد

پس از این حادثه، اکیپ هایی از محیط زیست، آتش نشانی و نیروی انتظامی وارد عمل شده و پس از ۳۰ ساعت تلاش موفق شدیم یکی از میمون ها را زنده گیری کنیم.

زنده گیری میمون دوم که بسیار تهاجمی و وحشی بود عملا امکان پذیر نبود به همین دلیل با تعقیب و گریز میمون را به نخلستان های بیرون شهر هدایت نمودیم.

در صورت تاریک شدن هوا فرصت مهار میمون از دست رفته و احتمال بروز حملات مجدد در طول شب و یا روز بعد توسط میمون وجود داشت.

در نهایت با توجه به احتمال انتقال بیماری های خطرناک ازجمله هاری و مجروح شدن تعداد بیشتری از شهروندان، در آستانه تاریک شدن هوا میمون دوم با شلیک گلوله از پای درآمد.

لاشه میمون تلف شده و میمون زنده گیری شده به منظور انجام آزمایشات تخصصی به دامپزشکی استان منتقل شده اند.

اقدام نیروهای محیط زیست سیستان و بلوچستان در مدیریت این حادثه و حفظ سلامت شهروندان کاملا حرفه ای و قابل تقدیر بوده است.

میمون رزوس گونه بومی کشور ایران نمی باشد. این دو میمون به احتمال فراوان از طریق مرز پاکستان یا افغانستان بصورت قاچاق وارد کشور شده و سپس به طریقی موفق به فرار شده اند.

میمون رزوس یا (Macaca mulatta) یکی از جانوران وحشی مناطق جنوب شرقی آسیاست که متاسفانه در سال های اخیر به صورت قاچاق و از راه های غیر قانونی وارد کشور ما شده و برخی از مردم از روی دانش پایین و اطلاعات ناکافی در این زمینه، مبادرت به نگهداری از این جانور بعنوان حیوان خانگی در منازل مسکونی می نمایند.

در بسیاری از موارد افراد پس از مدتی از نگهداری این حیوانات خسته شده و آنها را در عرصه های طبیعی رها می کنند و یا فرار برخی از این حیوانات از دست صاحبانشان و پناه بردن آنها به طبیعت این حیوانات را به گونه های مهاجم تبدیل می کند.

گونه های مهاجم تهدیدی جدی برای اکوسیستم های طبیعی و تنوع زیستی کشور به شمار می روند. این گونه ها علاوه بر رقابت بر سر منابع غذایی با گونه های بومی، با انتقال بیماری ها و تداخل ژنتیکی می توانند موجبات انقراض گونه های بومی را فراهم سازد.

با توجه به نزدیکی ساختار آناتومیکی و فیزیولوژی پریمات ها با انسان، بیشترین بیماری های مشترک انسان و حیوانات متعلق به این جانوران است که در این میان گروهی از بیماری ها بسیار مهلک و کشنده بوده و متاسفانه هیچ راه پیشگیری ندارند که از این بین میتوان به ایدز، کزاز، تب زرد، هپاتیت، مننژیت، بیماری های ناشی از هرپس ویروس ها و انواع بیماری های انگلی داخلی و همچنین قارچ های پوستی و.. اشاره کرد.