ژاپنیها به نظم و انضباط شهره هستند اما با ورود به فرودگاه «ناریتا» چنین نظمی را هرگز نخواهی دید؛ کرونا آنها را هم زمینگیر کرده است.
از معطلیهای طولانی به دلیل تست کرونا گرفته تا انتظار برای پاسخ آن که استرسی وصفناپذیر را برای مسافران المپیک به دنبال دارد و حدود شش ساعت به طول میانجامد. روش تست شان هم متفاوت است؛ ریختن آب دهان داخل ظرف لولهای. البته این تست زمانی گرفته میشود که شما قبل از آن مواد خوراکی مصرف نکرده باشید، حتی آب. در غیراین صورت به روش پیسیآر تست میگیرند. اگر تست مثبت باشد فرد مبتلا بدون هیچگونه قید و شرطی به قرنطینه ۱۴ روزه منتقل میشود حتی همراهان نزدیک او نیز به قرنطینه میروند. از فرودگاه به بعد شرایط تا حدودی متفاوت میشود، همان نظم همیشگی. فقط دستورالعملهای بهداشتی مربوط به کرونا از دست شان در رفته و کار خاصی نمیتوانند انجام دهند. از محدودیتها هم خبری نیست، همه رستورانها و مراکز خرید، فعال هستند و تردد در شهر در جریان است اما با زدن ماسک که اجباری است. در باره کارمندان مانند دیگر کشورها عمل کردهاند، اغلبشان دورکارند و این موضوع به خلوتی شهر کمک کرده است.
چرا کرونا ژاپن را شکست داد؟
المپیک درحال برگزاری است اما همچنان کرونا در این کشور جولان میدهد و تازه چند وقتی است که تزریق واکسن در این کشور آغاز شده است. اعتماد به نفس بالا در زمینه رعایت بهداشت اصلیترین عاملی بود که مسئولان ژاپنی را در مقابل کرونا غافلگیر کرد. ژاپنی ها فوقالعاده به بهداشت اهمیت میدهند بهطوری که با یک سرماخوردگی ساده و حتی حساسیت ماسک میزنند.اعتماد به نفس بیاندازه در رعایت بهداشت فوقالعاده باعث شد درخواستی برای واکسن از شرکتهای معتبر جهان نداشته باشند، برای همین خود را در نوبت آخر دریافت واکسن قرار دادند تا واکسیناسیون خیلی دیرتر از کشورهای توسعهیافته در این کشور آغاز شود. واکسیناسیون دو سه هفته ای است که به طور جدی در سرزمین آفتاب تابان آغاز شده اما این شروع آن قدر دیر بود که المپیک را تحت تاثیر قرار داد و باعث شد مخالفان برگزاری بزرگ ترین رویداد جهان به خیابان بیایند و فریاد لغو بازیها را سر دهند.اگرچه مسافران المپیک میتوانند با یک تست کرونا وارد دهکده بازیها و محل اقامت شان شوند اما برای خود ژاپنیها و کسانی که مقیم این شهر و مسافران سرزمین آفتاب هستند، اوضاع متفاوت میشود. این افراد بلافاصله پس از ورود باید به محل اقامت شان بروند و قرنطینه ۱۴ روزه را بگذرانند و از طریق جیپیاس و چند تماس تصویری کنترل میشوند تا قرنطینه را نقض نکنند.
بی آرتی تهران در توکیو!
حضور حدود سه هزار خبرنگار، وضعیت نابرابری را به لحاظ کرونایی برای این قشر به وجود آورده است. نظم خوبی بر جابهجاییشان حکمفرماست، از محل اقامتشان گرفته تا محل بازیها اما گاه اتوبوسها بدون فاصله اجتماعی، پر میشود از قلم به دستان و دوربین به دستانی که برای زود رسیدن چارهای ندارند. گاهی مثل اتوبوسهای بیآرتی در تهران با فشردگی بسیار میایستند تا به مسیر برسند. طولانی بودن مسیر بسیاری از ورزشگاهها هم بر این مشکلات میافزاید. باید اضافه کرد که خبرنگاران مجبور هستند هر چهار روز یک بار تست کرونا بدهند.
قرنطینه کامل در دهکده بازیها
غیر از خود ورزشکاران و کادرفنی هیچ کس حق ورود به دهکده را ندارد حتی خبرنگاران در سالن ورزشی، با یک فاصله مشخص شده می توانند در میکسدزون با ورزشکاران مصاحبه کنند. ورزشکاران تا زمانی که در جدول مسابقات و مجبور به تردد در دهکده بازی ها هستند، حق تردد در شهر توکیو را ندارند. با این شرایط سخت گیرانه، تعداد مبتلایان به کرونا در دهکده بازی ها از مرز ۱۵۰ نفر عبور کرده است.
هزینه بالای تاکسی در توکیو
غیر از کرونا چند موضوع دیگر، مسافران المپیک به ویژه ایرانی ها را شگفت زده می کند و آن هزینه بالای کرایه تاکسی است. البته کلا هزینه حمل و نقل در ژاپن بالاست. هر دقیقه تردد در شهر توکیو با تاکسی حدود ۱۵۰۰ ین ژاپن معادل ۳۵۰ هزار تومان آب میخورد و جالب این که فقط واحد ین ژاپن باید پرداخت شود و از دریافت دلار و هر پول دیگری خودداری می کنند. در شهر دستگاههای تبدیل پول کشورها به ین ژاپن وجود دارد و گردشگران میتوانند به راحتی پول خود را تبدیل کنند.
خبری از آشغال در شهر نیست
در توکیو خبری از سطل آشغال در شهر نیست. شهر فوقالعاده تمیز است و بدون حتی کوچکترین آشغال. رانندگی در ژاپن با آرامش خاصی انجام میشود. خبری از بوق زدن هم نیست. صبوری در رانندگی موج میزند. گذشت و همکاری و کمک به یکدیگر خیلی نمود دارد. گفته می شود ژاپنی ها روبات هستند اما هرگز این طور نیست. فرهنگ شان طوری است که هرگز عصبانی نشوند و برای کار نکرده هم تا کمر خم شوند و عذرخواهی کنند. صبورانه راهنماییات میکنند، با کلی احترام.اماهرگز خیال سیگار کشیدن در توکیو به سرتان نزند زیرا با جریمه دوهزار ینی و هشت هزار ینی مواجه میشوید. برای کشیدن سیگار اتاق هایی در نظر گرفته شده که بوی بد آن هرکسی را از سیگار کشیدن منصرف می کند. البته گفته می شود این سخت گیری بیشتر متوجه شهر توکیو و به ویژه مناطق مرکزی این شهر است.
اینترنت در توکیو
اگرچه در روز های اول و دوم رقابتهای المپیک با وضعیت وحشتناک کندی و قطعی اینترنت روبه رو بودیم اما این مشکل در روزهای بعد تا حدود خیلی زیادی رفع شد. سرعت اینترنت در ژاپن خیلی با سرعت اینترنت در ایران تفاوت ندارد اما در باره در دسترس بودن از طریق وای فای کاملا متفاوت است. در توکیو به هر مکانی که وارد شوید حداقل تا ۱۵ دقیقه اینترنت رایگان دارید و به این دلیل است که بیشتر کارهایشان از طریق تلفن همراه انجام میشود. انگار بدون تلفن همراه نمیتوانند زندگی کنند. بدون فناوری و ارتباط موبایلی نمیتوان انتظار داشت کارت راه بیفتد.
آب ۲۵ هزار تومانی
در توکیو خوردن یک بطری آب کوچک ۱۰۰ ین یا حدود ۲۴ هزار تومان هزینه دارد که این قیمت در مراکز خرید و هتل ها به ۱۵۰ ین میرسد. این جا به آب و صرفه جویی در مصرف آن خیلی اهمیت می دهند. آن قدر که برای خبرنگاران و عکاسان بطری آب رایگان وجود ندارد و آن ها باید برای تهیه آب پول خرج کنند البته در مرکز رسانه ها و مدیا سنترهای ورزشگاه آب سرد کن با لیوان های بازیافتی قرار داده اند.
دختر باد با رکوردی ضعیف از المپیک کنار رفت
فصیحی: انتظار نتیجه بهتری داشتم
فرزانه فصیحی، دونده سرعتی ایران دیروز در گروه سوم مرحله مقدماتی المپیک توکیو مسابقه داد و با ثبت رکوردی ضعیف از گردونه مسابقات کنار رفت. فصیحی در گروه سوم مرحله مقدماتی دوی ۱۰۰متر زنان به رقابت با ۷ دونده دیگر پرداخت. او در پایان با ثبت زمان ۱۱.۷۹ ثانیه در جایگاه هشتم گروه خود قرار گرفت و از رسیدن به نیمهنهایی بازماند. این دونده در مرحله پیشمقدماتی رکورد ۱۱.۷۶ ثانیه را ثبت کرد و بهعنوان نفر اول گروه دوم به مرحله مقدماتی رسید. در پایان مسابقات مقدماتی دوی۱۰۰ متر زنان، ۵۴ ورزشکار مسابقه دادند که فصیحی در مکان پنجاهم قرار گرفت. او در این رقابتها رکورد شخصی خود (۱۱.۶۱ ثانیه) را تکرار نکرد. البته تخصص فصیحی در ۶۰ متر داخل سالن است اما با سهمیه یونیورسالیتی به رقابتهای۱۰۰ متر المپیک رسید. او بعد از کنار رفتن از دور رقابتهای توکیو گفت: «المپیک میدان بزرگی است و انتظار نتیجه و زمان بهتری داشتم اما بهامید خدا بهزودی بهتر میشوم. این راه تازه شروع شده. رقبایم عجیب و غریب نیستند و اگر رکوردی که در تهران داشتم، میزدم میتوانستم به نیمهنهایی صعود کنم.»