تعداد زیادی از افرادی که در جامعه با آنها در ارتباط هستیم، رفتار حسادتورزی دارند و ممکن است ما نیز تبعات آن را دیده باشیم یا حتی حسادتورزی دیگران آسیبهایی هم به ما رسانده باشد.
همیشه دیگرانی هستند که باید شکستشان داد. آیا تا به حال بین اطرافیانتان رفتار ناشی از حسادت را مشاهده کردهاید؟
تعداد زیادی از افرادی که در جامعه با آنها در ارتباط هستیم، رفتار حسادتورزی دارند و ممکن است ما نیز تبعات آن را دیده باشیم یا حتی حسادتورزی دیگران آسیبهایی هم به ما رسانده باشد.
برای آشنایی با مفهوم حسادت و درک بهتر آن به این تعریف ضمنی می پردازیم: اگر تلاش و موفقیت افراد در زمینههای مختلف برای ما دردآور باشد و با هدف بهتر دیده شدن از آنها برنامه فعالیتهایمان را تنظیم کنیم، در واقع درگیر حسادت شدهایم.
میدانیم که حسادت فقط مختص بزرگسالان نیست. کودکان نیز مانند بزرگسالان رفتارهای حسادتورزانه از خود نشان میدهند.
حسادت مانند بسیاری از موضوعات رفتاری دیگر آموخته میشود، با گذشت زمان به عنوان بخشی از ویژگیهای شخصیتی فرد شکل وسیعتری میگیرد و در بسیاری موارد تمام توان جسمی و روانی و زمان فرد را به خود اختصاص میدهد و به معضل اصلی زندگی فرد و اطرافیانش تبدیل میشود. اما آیا راهی برای حل این معضل وجود دارد؟
بله، اما به طور کلی بهترین و کمدردسرترین راه همیشه پیشگیری است. اگر بدانیم چطور مانع بروز این رفتار در فرزندمان شویم یا به آن پروبال ندهیم، بخش بزرگی از مشکل حسادت کودک خود را حل کردهایم.
در مواردی دیده میشود که والدین برای ایجاد توان رقابت در فرزندشان، به اشتباه او را وارد بازی حسادت میکنند؛ به این صورت که مدام فرزند خود را را با همسن و سالهایش مقایسه میکنند یا به خاطر موفقیت دیگران او را مورد سرزنش قرار میدهند.
شاید این کار برای مدتی، یا در ظاهر، نتیجهبخش باشد، اما در واقع چیزی که اتفاق میافتد این است که کودک با هدف شکست دیگران یا فرار از سرزنش تلاش زیادی میکند تا به موفقیت برسد. آیا این هدف ما به عنوان یک والد است؟ اینکه فرزندم بدون توجه به علاقه و تواناییاش و فقط برای سبقت گرفتن از دیگران وارد یک بازی بیپایان شود؟ همیشه دیگرانی هستند که باید شکستشان داد؛ آیا فرزندم را برای شکست دادن به این دنیا آوردهام؟
/اعتماد آنلاین