طی سالهایی که فوتبال را دنبال می کنم همواره با شنیدن یا یادآوری نام چند بازیکن برایشان حسرت می خورم. بازیکنانی که اگر قدر خود را می دانستند یا این که دچار مصدومیت نمی شدند می توانستند بسیار درخشان تر ظاهر شوند و سهم بیشتری از خاطرات فوتبالی ما را به خود اختصاص دهند.
امروز نام چهار نفر از آنها را با شما به اشتراک می گذارم؛احتمالا شما هم با من هم نظر باشید.
۱ : جواد منافی:یکی از بهترین مدافعان چپ فوتبالمان بود. او که سابقه بازی در پرسپولیس را در کارنامه داشت در اوج دوران فوتبال تصادف کرد و مجبور شد برای همیشه از بازی در زمین فوتبال خداحافظی کند.
۲ : حمید مطهری:می گویند یورگن گده –مربی آلمانی که چند سال در ایران کار کرد- درباره اش عقیده داشته که تنها بازیکن استاندارد و درجه یک ایران بوده؛ او هم با کابوس تصادف از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.
۳ : مجاهد خذیراوی: واقعا حیف شد. سر ندانم کاری خودش، سخت ترین حکم محرومیت را برایش در نظر گرفتند و فوتبال ایران را از استعداد نابش محروم کردند.
۴ : مهدی شیری: بلاژویچ معتقد بود می تواند جانشین شایسته ای برای خداداد عزیزی باشد. این فوتبالیست تکنیکی اما قدر خودش را ندانست و دچار حاشیه شد تا نتواند به حقش واقعی اش در فوتبال برسد.