چطور اقدام برای افزایش قیمت بلیت سینما، در جهت عکس اهداف سینماگران عمل خواهد کرد؟
پس از زمزمههایی که در روزهای اخیر مبنی بر افزایش بهای بلیت سینماها به گوش میرسید، دیروز شورای صنفی نمایش متشکل از اصناف اصلی سینمایی، افزایش قیمت بلیت را تصویب کرد. اگرچه نرخ جدید بلیت به طور رسمی اعلام نشده و تصویب نهایی آن در گرو تأیید رئیس سازمان سینمایی است، اما گفته میشود افزایش بهای بلیت سینماها به ۳۰ هزار تومان قطعی است و حتی تهیهکنندگان به دنبال قیمت ۴۰ هزار تومانی بودهاند که به جایی نرسیده اند.
افزایش قیمت بلیت سینماها در حالی قرار است اتفاق بیفتد که در یکی دو دهه اخیر، سینمای ایران با بحران کاهش شمار مخاطبان مواجه بوده و با این که سالنهای باکیفیت و مدرن افتتاح شده و بلیتفروشی مکانیزه، صفهای طولانی را از بین برده، اما مخاطب عام به اندازه دهههای ۶۰ و ۷۰، به سینماها نرفتند. تردیدی نیست که همین افزایشهای بیرویه در بهای بلیت سینماها، یکی از موانع اصلی برای آشتی مردم با سالنهای سینما بوده است. بارها گفته شده که همین امروز و قبل از افزایش نرخ بلیت به ۳۰ هزار تومان، اگر یک خانواده چهار نفره بخواهند به سینما بروند، با احتساب هزینه رفتوآمد و خورد و خوراک احتمالی، باید نزدیک به ۱۳۰ هزار تومان هزینه کنند. اگر بلیت ۳۰ هزار تومانی شود، این هزینه به ۱۷۰ هزار تومان افزایش خواهد یافت! فراموش نکنیم که سینما یک تفریح جمعی است و حضور خانوادهها، یعنی رونق سینما. حال مگر دستمزد کارمندان و کارگران چقدر است که بتوانند ماهی دو بار (یا حتی یک بار) فرزندان خود را به سینما ببرند؟ مگر دستمزد چقدر افزایش یافته که بلیت سینما باید ۵۰ درصد افزایش یابد؟
به نظر میرسد در شرایطی که هراس از ویروس کرونا، مخاطبان را از حضور در سالن سینما بازمیدارد و سینماگران تلاش دارند به مردم ثابت کنند که «سینما زنده است»، افزایش قیمت بلیت سینما جز در جهت کاهش بیشتر علاقه مخاطبان به سینما رفتن عمل نخواهد کرد و از آن جا که کاهش شمار تماشاگران، به معنای کاهش درآمد اهالی سینماست، این تصمیم به نوعی نقض غرض محسوب میشود و علاوه بر محدود کردن هرچه بیشتر مخاطبان سینمای ایران به طبقه فرادست، سود چندانی نیز به سینماگران نخواهد رساند؛ آن هم در حالی که بسیاری از اهالی کمدرآمدتر سینما هماکنون نیاز به افزایش تولیدات و رونق حرفهشان دارند.