در بخش هایی وسیع از تبت مردم نسبت به اجسادشان رسم و رسومات بسیار عجیبی دارند، انها بر این باورند که انسان بعد از مرگ زندگی جدیدی را شروع خواهد کرد.
در این مناطق مردم به جای دفن اجساد عزیزانشان، انها را مقابل کرکس های قرار می دهند تا از اجساد انها تغذیه کنند! به گفته مردم بومی، این رسم سالیان سال است که از اجدادشان نسل به نسل به انها رسیده است.
تبت در سال های نه چندان دور کشوری مستقل بوده و حدود ۲٬۴۰۰٬۰۰۰ کیلومتر مربع وسعت دارد. این ناحیه از سال ۵۱–۱۹۵۰ جزی از کشور چین شده است
زمانی که ارتش آزادیبخش خلق چین در سال ۱۹۵۰ به تبت حمله کرد تبت حکومتی دینسالار به رهبری دالاییلامای چهاردهم داشت. دالاییلامای چهاردهم که تنزین گیاتسو نام دارد از آن زمان در هندوستان در تبعید بهسر میبرد. بسیاری از اهالی تبت خود را به دالایی لاما، رهبر معنوی در تبعید تبت وفادار میدانند. بسیاری از تبتیها از این مسئله شکایت دارند که فرهنگ بومی آنها به دلیل سیاستهای دولت چین در حال محو شدن است.
البته در این منطقه رسم هایی بسیار بحث برانگیز وجود دارد که در عرض ۵۰ ۶۰ سال اخیر توسط دولت چین از بین رفته است.