مجله اینترنتی دوستان مجله خبری و سبک زندگی
کسب مقام سوم مسابقات قهرمانی کشور کاراته در سبک «گوجوریو گوجوکا» توسط یک رفتگر شهرداری؛ خبری بود که حتما در چند روز گذشته در سایت‌های خبری یا شبکه‌های اجتماعی به چشمتان خورده است.
به شغلم افتخار می‌کنم
وی درباره این‌که چگونه رفتگر شهرداری شده، می‌افزاید: «من سال‌هاست که در شهرداری بودم و چند سالی هم هست که رفتگری می‌کنم. البته خانواده‌ام از این شغل خیلی راضی نیستند و وقتی عکس‌های من به‌عنوان قهرمان کاراته با لباس رفتگری پخش شد، ایراد گرفتند که چه کسی این کار را کرده است. البته یکی از دوستان این عکس را گرفت و به من گفت که اشکالی ندارد عکست با این لباس پخش شود؟ که جواب مثبت دادم اما نمی‌دانستم خانواده‌ام ناراحت می‌شوند. البته من به این شغل افتخار می‌کنم.»
صدای خانواده درآمد
وقتی با یدالله جوانیان صحبت می‌کردیم و او درباره نارضایتی خانواده‌اش از پخش شدن عکس‌ها می‌گفت، همسرش گوشی را گرفت و گلایه‌هایی را مطرح کرد: «ما از اتفاقاتی که افتاده، ناراحت هستیم. من ٢ فرزند دارم که دانش‌آموز هستند و زندگی‌شان بعد از انتشار این عکس‌ها مختل شده چون از طرف سایر دوستانشان تحقیر می‌شوند. همسرم در یکی از جایگاه‌های CNG کار می‌کرد که برای شهرداری بود اما یک نفر دیگر به آن‌جا آمد و او را به بخش نظافت منتقل کردند. من مشکلی با شغلش ندارم اما نگران این بچه‌ها هستم. یکی از بچه‌ها با این قضیه کنار آمده اما آن یکی از برخورد بد بقیه ناراحت است و می‌ترسم افسرده شود. آقا یدالله نان حلال سرسفره ما می‌آورد و از این نظر راضی هستیم اما امیدوارم این موضوع به جایی برسد که جای او را عوض کنند و پست بالاتری به او بدهند چون تحصیل کرده است.»
نیاز مالی ندارم
جوانیان در ادامه از برخورد مسئولان شهرداری با خودش می‌گوید، اگرچه او اعتقاد دارد از نظر مالی احتیاجی به رفتگری ندارد: «بعد از این مسابقات، مسئولان شهرداری لوح تقدیری را به من‌دادند و جوایزی را هم اهدا کردند اما باور کنید من دنبال این صحبت‌ها نیستم. بازهم می‌گویم که رفتگری را برای خودم کار بدی نمی‌دانم، اگرچه به خاطر نیاز مالی این کار را نمی‌کنم. من اعتقادم این است که شهدای ما به خاطر این‌که خواب از سر مردم نپرد، جانشان را دادند، حالا من که کسی نیستم اما می‌توانم کاری کنم که محیط‌زیست زیبا باشد تا خواب از چشمان مردم گرفته نشود. همیشه می‌گویم ما کاری می‌کنیم که مردم برای جمع کردن زباله خم نشوند و برای کاشتن درخت خم شوند.»
انگلیسی فول!
یکی دیگر از مواردی که درباره این رفتگر قهرمان جالب به نظر می‌آید، مسلط بودن به زبان انگلیسی است. او هر روز برنامه فشرده‌ای را برای خودش تعیین کرده است: »من شب‌ها تا ساعت ۴ صبح کار می‌کنم. روزها هم به کلاس زبان می‌روم و بعد از آن هم راهی باشگاه می‌شوم. به زبان انگلیسی علاقه زیادی دارم و تقریبا به آن مسلط هستم. به نظرم یاد گرفتن زبان انگلیسی خیلی شیرین است. قصد دارم تحصیلاتم را هم ادامه دهم و انگیزه بالایی دارم. نمی‌دانم چرا برای برخی عجیب است که یک رفتگر انگلیسی بلد باشد.»
کارم در ورزش تازه شروع شده
قهرمان ۴۵ ساله کاراته کشور با وجود شرایط سختی شغلی که دارد، همچنان انگیزه زیادی برای ادامه ورزش حرفه‌ای دارد. او با وجود سن نسبتاً بالای خود احساس جوانی می‌کند: «صددرصد به ورزش ادامه می‌دهم چون احساس می‌کنم که هنوز ٢٠ سالم است. البته مدرک مربیگری هم دارم و می‌توانم در این عرصه نیز وارد شوم اما فعلا قصد دارم ورزش کنم. هر روز به باشگاه می‌روم اما کاش مسئولان شهرداری کاری کنند که من در شهر ساری به کارم ادامه دهم چون در شهر نکا که محل سکونت ماست، باشگاهی وجود ندارد و من برای رفتن به باشگاه تا ساری می‌روم. البته هر چقدر هزینه ورزش کنم، باز هم کم است. می‌دانید آنهایی که سیگار می‌کشند و هر روز ته سیگارشان را هم من از روی زمین جمع می‌کنم، چقدر برای این کارشان که به سلامتی ضرر می‌زند، پول می‌دهند؟ ورزش هر چقدر هم بار مالی داشته باشد، من تقبل می‌کنم، اگرچه من با این همه سابقه باید می‌توانستم از ورزش درآمدزایی کنم.»
چطور فرزندانم را قانع کنم؟
جوانیان در پایان با انتقاد از برخی رفتارها که باعث شده خانواده‌اش به شغل او ایراد بگیرند، به «شهروند» می‌گوید: «نمی‌دانم چطور فرزندانم را قانع کنم که من شغل بدی ندارم. من نان حلال سر سفره خانه‌ام می‌برم و از این بابت افتخار می‌کنم. البته این بچه‌ها هم در اجتماع هستند و متاسفانه با یکسری حرف‌ها و رفتارها زود می‌رنجند. درست نیست که به خاطر شغل و جایگاه دیگران، یکدیگر را تمسخر کنیم. امیدوارم فرهنگ ما ایرانی‌ها از این نظر درست شود تا امثال من و خانواده‌ام ضربه نبینیم.»
چرا قهرمان سرافکنده است؟
در پایان باید به نکاتی اشاره کنیم که باعث شده یک قهرمان که با مشقت‌های زیاد توانسته ورزش را در کنار تحصیل و کارش ادامه دهد، سرافکنده باشد. یدالله جوانیان ۴۵ساله که زندگی‌اش می‌تواند یک الگو برای جوانان این مرز و بوم باشد، با وجود تلاش شبانه روزی، این روزها مقابل خانواده و فرزندانش سرافکنده است چون یکسری از افراد نمی‌توانند به درستی مسائل را درک کنند. رفتگری که تا ساعات اولیه صبح خیابان‌ها را جارو می‌کند، کارش باید برای همه ارزشمند باشد، چه بسا که او قهرمان ورزش هم هست. نیاز است مسئولان توجه ویژه‌ای به زندگی این مرد داشته باشند تا شاید فرزندان او هم به‌زودی به داشتن چنین پدری افتخار کنند.