مجله اینترنتی دوستان مجله خبری و سبک زندگی
کارگرانی که برای جمع آوری کریستال های گوگرد به دهانه آتشفشان Ijen در اندونزی می روند، یکی از سخت ترین و خطرناک ترین شغل های دنیا را دارند، در این منطقه گاز سمی گوگرد به شدت به ریه ها و پوست های انان آسیب می‌رساند.
دهانه آتشفشان Ijen در اندونزی با گدازه‌های آبی‌رنگ برای یک بیننده معمولی، جلوه‌ای از زیبایی طبیعت است.
به گزارش عصر ایران به نقل از دویچه وله، اما برای ده‌ها کارگری که در آنجا به دنبال جمع‌آوری کریستالهای گوگرد هستند، محل کاری خطرناک و کشنده به شمار می‌رود.
آتشفشان Ijen در شرق جاوه واقع در اندونزی یکی از معادن مهم گوگرد (سولفور) به شمار می‌رود. دهانه این آتشفشان که در ارتفاع ۲۶۰۰ متری قرار دارد، دریاچه‌ای با عمق ۲۰۰ متر از اسیدهای گوگردی را در خود جای داده که از آن گاز متصاعد می‌شود.
گازهای سولفور که حرارت آنان به ۲۰۰ درجه سانتی‌گراد می‌رسند، گدازه‌های آبی‌رنگی تولید می‌کنند که برای بیننده معمولی تماشایی و خیره‌کننده است. اما برای کارگران وضعیت فرق می‌کند. این کارگر معدن در ساعات اولیه صبح مشغول تماشای این گدازه‌های آبی‌رنگ است، پیش از آنکه کار اصلی آغاز شود.
گاز سمی گوگرد به شدت به ریه‌ها و پوست آسیب می‌رساند. این کارگران بدون هیچ پوشش ویژه‌ای، در لباس‌هایی معمولی در حالی که این گاز مرگبار را تنفس می‌کنند، مشغول به کار می‌شوند. شاید برای همین هم به این کار لقب “سخت ترین شغل جهان” را داده‌اند.
این کارگران گاز سولفور متصاعد شده از شکاف زمین را به درون لوله‌هایی هدایت می‌کنند که تا درون معدن کشیده شده‌اند و در آنجا گاز را خنک می‌کنند. گاز سولفور طی این فرایند به شکل کریستالهای زردرنگ درمی‌آیند. کلوخه‌های گوگرد در کناری روی هم انباشته می‌شوند تا پس از آن توسط کارگران حمل شوند.
این کارگری که در تصویر می‌بینید حدود ۸۰ کیلوگرم کریستال گوگرد را در سبدش جای داده است. او باید مسیر سخت و پرکلوخ ۴ کیلومتری را به سمت پایین طی کند. تنها چیزی که از او محافظت می‌کند، چکمه‌های پلاستیکی معمولی است که به پا دارد. یک قدم اشتباه می‌تواند به قیمت جان او تمام شود.
کارگران این معدن به واسطه تنفس گاز گوگرد و فرو دادن آن در ریه‌هایشان به طور مرتب بیهوش می‌شوند. آنها پس از چند ماه کار کردن در این معدن حس بویایی و چشایی‌شان را از دست می‌دهند. در ۴۰ سال گذشته ۷۰ کارگر این معدن جان خود را به همین دلایل از دست داده‌اند. متوسط عمر کارگران این معدن ۵۰ سال است.
این کریستال زردرنگ پرارزش در کارخانه‌ها برای بی‌رنگ کردن شکر یا تولید کبریت یا کود استفاده می‌شود. تا سده ۱۹ میلادی در ایتالیا، نیوزلند و شیلی هم به همین طریق کریستال گوگرد تولید می‌شد. به دلیل فوران آتشفشان‌ها و سپس شکل‌گیری روش‌های مدرن رفته رفته این سبک کنار گذاشته شد.
بیش از یک‌صد کارگر مرد روزانه برای حدودا ۷ تا ۸ یورو مسیر دهانه آتشفشان تا پایین را طی می‌کنند. این روش بسیار کم هزینه‌تر از وارد کردن گوگرد از خارج از کشور تمام می‌شود و ۷ یورو نیز دستمزدی است که در اندونزی برای گذران زندگی کفایت می‌کند. مردم اندونزی به واسطه سختی کار به کارگران معادن گوگرد به دیده احترام می‌نگرند؛ دلیلی مضاعف برای تحمل مشقت‌ها و ادامه این کار طاقت‌فرسا و مرگبار.
