مجله اینترنتی دوستان مجله خبری و سبک زندگی
در جریان جنگ جهانی دوم سلاح های مختلفی از سوی کشورهای درگیر جنگ ساخته شد، سلاح هایی که بی شک موجب کشته شدن انسان های بیشمار بسیاری در کل دنیا شد.
باشگاه خبرنگاران: سلاح‌های عجیب و غریب بسیار زیادی در دوران جنگ جهانی دوم توسط کشورهای درگیر جنگ ساخته شد که باعث کشته شدن انسان‌های بی گناه زیادی شد. متفقین و متحدین به منظور برتری نسبت به دشمن، دست به هرکاری می‌زدند و با سرمایه گذاری عظیمی که بر روی تکنولوژی‌های جدید نظامی کرده بودند، با ساخت سلاح‌های جدید و گاه عجیب و غریب شرایط در میدان نبرد را به نفع خود تغییر می‌دادند.
در ادامه این گزارش با سلاح‌های عجیب و غریبی که در دوران جنگ جهانی دوم ساخته شد آشنا می‌شوید:
تاوش پانزر
تانک موسوم به (Tauchpanzer) که ساخت کشور آلمان بود به معنای “تانک غواص” است. نازی‌ها تانک تاوش پانزر به طور ویژه در عملیات “شیر دریایی” در طول جنگ جهانی دوم و به منظور حمله به بریتانیا، را طراحی کردند هر چند هیچ گاه این عملیات اجرایی نشد. تاوش پانزر طوری طراحی شده بود که ابتدا در ساحل پیاده شده و پس از وارد شدن به آب و رفتن به عمق، خود را به آن طرف ساحل رساننده و از سربازانی که در ساحل بریتانیا پیاده می‌شدند حمایت می‌کرد.
تاوش پانزر دارای لوله‌های اگزوز یک طرفه بود و یک لوله شناور نیز به موتور وصل می‌شد تا هوای مورد نیازش را تامین کند. با همه این تفاسیر این تانک می‌توانست ۲۰ دقیقه زیر آب مانده و در آب‌های با عمق بیش از ۱۵ متر نیز نمی‌توانست وارد شود. طراحی و تست‌های اولیه این تانک با موفقیت انجام شده و ۱۵۰ دستگاه از آن‌ها نیز ساخته شد.
کارل-گرات
نازی‌ها در بحبوحه جنگ جهانی دوم برای نفوذ به خطوط دفاعی مستکم “ماژینو لاین” کار روی یک توپ غول پیکر را آغاز کردند. کارل-گرات در ابتدا طوری طراحی شده بود که به صورت قطعه‌های کوچکتر به نزدیکی محل عملیات منتقل می‌شد و سپس سرهم شده و مورد استفاده قرار می‌گرفت. به خاطر سنگینی بسیار زیاد این توپ بعد‌ها به تجهیزات خودکششی مجهز شد.
این توپ غول پیکر به افتخار ژنرال آلمانی به نام کارل بکر که در ساخت آن نیز دخالت زیادی داشت نامگذاری شد که به معنای ماشین کارل است. این تانک غول پیکر لوله‌ای با کالیبر ۶۰۰ میلی متر داشته و می‌توانست گلوله‌ای به وزن ۱ ٫ ۸۰۰ کیلوگرم را تا فاصله ۵ کیلومتری پرتاب کند.
پروژه زوِنو
اتحاد جماهیر شوروی برای حمایت هوایی از نیروی زمینی و همچنین حفاظت از بمب افکن‌های خود در مقابل جنگنده‌های دشمن پروژه زوِنو را در سال ۱۹۲۰ را آغاز کرد. پروژه زوِنو درواقع ساخت هواپیما‌های غول پیکری بود که چند هواپیما را با خود حمل می‌کرد.
پروژه زوِنو از یک بمب افکن تی بی ۳ همراه با چند هواپیمای جنگنده و بمب افکن کوچک تشکیل می‌شد که دو فروند روی بال‌ها قرار گرفته و یک فروند نیز زیر بدنه قرار می‌گرفت.
سورکوف
در اواخر دهه ۱۹۲۰ زیردریایی غول پیکری توسط فرانسوی‌ها به نام سورکوف ساخته شد. وزن این زیردریایی بیش از ۴۰۰۰ تن بود که دو توپ ۲۰ سانتیمتری نیز روی آن نصب شده بود. هر چند با امضای معاهده دریایی واشنگتن ساخت زیر دریایی با وزن بیش از ۲۸۰۰ تن ممنوع شد، اما با اضافه کردن یک بند به این قرار داد فرانسه توانست زیر دریایی خود را حفظ کند.
ناکاجیما اَی ۶ ام ۲-ان روفه
ژاپنی‌ها تنها کشوری بودند که در جنگ جهانی دوم هواپیما‌های مجهز به سیستم فرود روی آب، داشتند که ناکاجیما اَی ۶ ام ۲-ان روفه نام داشت. این هواپیما به جای چرخ‌های باز شوند برای فرود بر روی زمین، صفحه‌ای پهن برای شناور ماندن روی آب داشت. ژاپنی‌ها این جنگنده را با هدف پشتیبانی از دیگر ماشین‌های نظامی زاپن در تسخیر جزایر متعدد در اقیانوس آرام ساخته بودند.
