مجله اینترنتی دوستان مجله خبری و سبک زندگی
این بازیگر نوشت: «با یاد خدای حی و حاضر و ناظر بر پندار، گفتار و کردار ما. هم میهنان و بستگان عزیز، فهیم، صبور و غیورم در خانواده بزرگ ایران زمین همواره در شرایط سرنوشت سازی چون انتخابات ریاست جمهوری، پای اهل هنر و فرهنگ هم خواه ناخواه به شرایط موجود باز می‌شود و پیرو همین مطلب در این روزها این عضو کوچک خانواده نیز مکرر از جانب ستادهای انتخاباتی هریک از کاندیداهای محترم دعوت به اعلام حمایت شدم اما مایل بودم بعد از اتمام برنامه‌های مناظره نامزد‌های محترم و دیدن و شنیدن دیدنی‌ها و گفتنی‌هایشان به عنوان یک ایرانی حاضر در عرصه هنر که رویکرد و نگاه سیاسی‌اش مورد پرسش جامعه‌ای است که در آن زیست می‌کند، طی این یادداشت، تحلیلیِ کوتاه و نظر فکری و قلبی خود را با هموطنانم در میان بگذارم.
از آنجا که در مسیر نیل به اهدافی که موجب تعادل و در نهایت تعالی جوامع و ملت ها می گردد، چهار سال زمانی کافی برای به بار نشستن درخت امید و اعتدال نیست. به نظر می رسد انتخاب درست و منطقی، دادن فرصت و اعتماد دوباره به کسانی است، که دولتشان وارث دو دوره دولتی بود که زیر ساخت ها و بنیان های اقتصادی و فرهنگی و سیاست خارجی ایران را با تغییراتی منفی و بعضاً جبران ناپذیر مواجه ساخته بود.
لذا شاید عملکرد مفید دولت فعلی را بشود شامل دو بخش دانست. دو دوره دو ساله که دو سال اول را به بازسازی و مرمت دوباره زیر ساخت های مذکور و دو سال دوم را پس از رسیدن به نقطه صفر محور اعداد از چند پله منفی که شرایط کشور به آن نزول کرده بود، به آغاز حرکت و پی ریزی های دوباره در جهت ثبات و امنیت کشور که ضامن و شرط اصلی و زمینه ساز رشد و توسعه سرزمین میباشد،اختصاص داده‌اند.
بنابراین، دستاوردهای این دولت به مثابه نو نهالی از نو است که سر از خاک برآورده. حال، این تصمیم با ما است که از این نهال برای به بار نشستن، حمایت و حفاظت کنیم، یا به سیاق هر دولتی که طی این سال‌ها دستاوردهای دولت پیش از خود را از ریشه برکند تا خود نهالی از نو بکارد، که باز تا به آستانه شکوفایی رسید، بار نداده از ریشه برکنده شود، ما همچنان با دهانی باز و چشمانی منتظر در انتظار به بار نشستن درخت تنومند عزت، رشد، شکوفایی، سلامت و سعادت سرزمینی باشیم که هر باغبانش در پی بنا نهادن نهال مورد پسند و سلیقه خود در آن است و شاهدی بر این احوال که بازتاب هر عملکردی از سوی دولتمردان مستقیماً در جامعه روی نشان می‌دهد.
مجالی بر تحلیل مناظره‌ها در این چند سطر نیست که همگان خود بر آن واقف و عاقلند. اما پندار این عضو کوچک خانواده بزرگ ایران زمین، بر این باور است که طبعاً در شرایطی که رییس‌جمهور محترم، جناب آقای دکتر روحانی طی چهار سال گذشته بیشتر معطوف به موارد و مصالح کلان کشور در ابعاد منطقه‌ای و جهانی بوده‌اند، طبعاً و شاید بیشتر موارد اجرایی در امور داخلی کشور، در تقسیم کارهای کلان مملکتی، بر عهده معاونت اول محترم ایشان جناب آقای جهانگیری بوده است.
و حال که به همت ملت و دولتِ آقای دکتر روحانی، کشور از ثبات و امنیت منطقه‌ای برخوردار بوده و حال که به نظر می‌رسد چهار سال آینده، سال های متمرکز بر امورات داخلی است، ندای درونی بر آمده از منطق و عاطفه توامان در اندیشه این هم میهن کوچک، میل قلبی مرا به حمایت از دولت اعتدال و تداوم اعتماد به عهد میان مردم و آقای دکتر روحانی که چهار سال پیش بسته شد سوق می‌دهد چرا که صداقت، دلسوزی و آرمان‌خواهی را در ایشان بیش از دیگر رقبایشان احساس کردم
لذا با امید به خدا، در روز انتخابات، در حالی که بلور نازک اعتماد خویش را در جهت باور بر آینده سرزمینم به کاندیدای مورد نظرم جناب آقای دکتر حسن روحانی اهدا می‌کنم، برای حمایت از ایشان پای صندوق رای حاضر خواهم شد، و رای خود را به امانت به صندوق خواهم سپرد.
با یاد و امید به پروردگار یکتا.
همراه با ارادت و احترام به مردم عزیز و متین سرزمینم.»
