تصویری از کیم جونگ اون رهبر کره شمالی را در حال بازدید از مزارع کشت زرت مشاهده میکنید
کشور کره شمالی به دلیل تحریم های شدید بین المللی و وقوع سیل و خشکسالی با کمبود مواد غذایی مواجه است …
دانستنی های جالب از کشور مرموز کره شمالی!
آزادیهای اجتماعی در کره شمالی دارای محدودیت است. برای نمونه، در کره شمالی موی بلند برای مردان و دامنهای کوتاه برای زنان تحمل نمیشود.
درپی سیلهای متعدد وبروز قحطی و خشکسالی در طول تاریخ کره شمالی دهها هزار نفر و بیشتر جان خود را در این کشور از دست دادند.
دولتهای غربی جامعه کره شمالی را جامعهای به شدت طبقاتی و برپایه روابط خویشاوندی وارتباطات سیاسی توصیف میکنند.
بنا بر گفته دولت آمریکا شهروندان کره شمالی اجازه عبورومرور آزاد چه در داخل و چه سفر به خارج از کشور را ندارند.
بعضی از پناهندگان اهل کره شمالی داستانهایی مبتنی بر بهرهکشی بدنی، سقط جنین و بچه کشی در زندانهای کره شمالی نقل میکنند.
کره شمالی دیکتاتورترین کشور جهان در فهرست دموکراسی واحد اطلاعات اکونومیست است.
در کره شمالی جشنوارهایی پرهزینه به نام بازیهای توده در تجلیل از رهبر این کشور برگزار میشود که به مدت شش شب پیاپی درهفته و به مدت دو ماه برگزار میشود. دراین نمایشها صد هزار شرکت کننده از جمله رقاصها و ژیمناستها به اجرای نمایش میپردازند.
تا کنون بین ۷۰۰ هزار تا سه میلیون و پانصد هزار نفر در این کشور اعدام شدهاند. اعدام میتواند حتی به دلیل یک تماس تلفنی ساده با خارج از کشور یا احتکار مواد غذایی صورت گیرد. این اعدامها گاه در استادیومهای ورزشی در حضور هزاران تماشاگر انجام میشود. در کره شمالی ساعت بیدار شدن مردم توسط شیپوری تعیین میشود که در سراسر شهرها و از طریق بلندگو پخش میشود. ساعت خوابیدن آنها هم توسط سیستم خاموش کردن چراغ تعیین میشود. سیستم پخش پارچه و لباس هم توسط دولت کنترل میشود و بیشتر اوقات مردم در خیابانها دیده میشوند لباسهای یک شکل و شیبه هم به تن دارند. این مسئله در مدارس هم به صورت جدی دنبال میشود و هر بخشی از زندگی مردم در کره شمالی از طریق قوانین خاصی کنترل میشود، البته مردم هم این وضع را پذیرفتهاند.
اخیراً اعلام شده امکان استفاده از نام رهبر کره شمالی در این کشور ممنوع است و افرادی که همنام کیم جونگ اون هستند باید سریعاً نام خود را تغییر دهند. دولت کره شمالی پیش از این در دوره حکمرانی دو رهبر پیشین هم استفاده از نام آنها برای مردم این کشور را ممنوع کرده بود.
اما از طرف دیگر این قوانین بعضی از شادیهای اولیه را هم در زندگی مردم دریغ میکند؛ به عنوان مثال دوربین به کره شمالی وارد نمیشود و مردم هم نمیتوانند آن را تهیه کنند. با وجود این، دولت کره شمالی کمکهای زیادی از خارج دریافت میکند و مشخص نیست آنها را به دست مردم میرساند یا بین طبقه خاصی پخش میشود.
در کره شمالی اردوگاههای کار اجباری وجود دارد به طوری که اگر کسی مرتکب جرمی شود علاوه بر او کل خانواده اش به اردوگاه فرستاده میشوند. کسانی مانند گانگ چول هوان (زندانی سابق اردوگاه یودوک) در کتاب اکواریومهای پیونگ یانگ شرح زندگی ۱۰ ساله خود را در اردوگاههای کار اجباری کره شمالی آورده است. پاداش هرگونه مخالفت و انتقاد از نظام حاکم و رهبر این کشور تبعید افراد به این اردوگاه هاست. وضعیت زندگی در آنجا بشدت اسفبار است چنانکه اسیران از کمبود غذا گاه دست به خوردن موشها میزنند.
به سبب وقوع قحطیهای فراوان و کمبود مواد خوراکی، آدمخواری در کره شمالی افزایش یافتهاست.