مجله اینترنتی دوستان مجله خبری و سبک زندگی
وقتی بچه بودم و می‌خواستیم توی کوچه یا مدرسه فوتبال بازی کنیم، معمولا دو دسته از بچه‌ها را بازی نمی‌دادیم!
لیونل مسی بازی را خراب می کند!
وقتی بچه بودم و می‌خواستیم توی کوچه یا مدرسه فوتبال بازی کنیم، معمولا دو دسته از بچه‌ها را بازی نمی‌دادیم. اول کسی که خیلی اوت بود و حتی نمی‌شد توی دروازه از او استفاده کرد و دوم کسی که خیلی بازی‌اش خوب بود. دسته اول که مشخص است چرا این بلا سرش می‌آمد، اما دلیل بیرون ماندن دسته دوم این است که ما معتقد بودیم او بازی را خراب می‌کند، یعنی توازن را به هم می‌زند. مسخره بود که یک نفر بردارد همه را پشت سر هم دریبل بزند یا از هرجای زمین شوت بزند و توپ برود توی گل! ما به این دوستمان می‌گفتیم که یا باید داور بایستد، یا کسی همتراز خودش پیدا کند و بیاورد یا از کنار زمین بازی را نگاه کند.
تازه وقتی با هزار منت می‌پذیرفتیم بازی کند دعوای اصلی شروع می‌شد. این که این بازیکن توی کدام تیم باشد. مثلا یادم است یکی از بچه محل‌هایمان تازه رفته بود تیم پیام مشهد تست داده بود و بهش گفته بودند چند وقتی بیاید سر تمرین. آن موقع‌ها هم که مثل الان سیستم بازیکن حرفه‌ای و این داستان‌ها نبود که بخواهد مواظب خودش باشد و جایی به جز باشگاه بازی نکند. او هر روز عصر حاضر بود تا با ما توی زمین خاکی نزدیک محله دنبال توپ بدود. گرچه همیشه برای بازی کردن با ما به مشکل بر می‌خورد.
شرایطی که مسی توی بازی دیشب بارسا چلسی راه انداخته بود مرا یاد این خاطرات قدیمی انداخت. والورده بعد از بازی گفت داشتن مسی یک نعمت است، می‌خواهم به سرمربی بارسا بگویم مسی نعمت نیست، مسی تمام آن چیزی است که باعث شده تو بعد از بازی بشوی سرمربی برنده و کونته بشود بازنده. مسی تمام آن چیزی است که یک مربی لازم دارد تا تفاوت‌ها را رقم بزند. اگر بازی دیشب را دیده باشید متوجه منظورم می‌شوید. بازی شروع می‌شود. به نام خدا و توی دروازه! کاری که مسی کرد. کورتوآ اشتباه کرد؟ بله من هم موافقم که دروازه‌بان چلسی لایی بدی خورد. اما وقتی به خیل دروازه‌بانانی که جلوی مسی بازی کرده‌اند نگاه می‌کنم، می‌بینم این اشتباهات خیلی عادی است. دلیلش هم در غیر قابل پیش‌بینی بودن زمان ضربه زدن مسی است. او هر لحظه و با هر پایی و از هر زاویه‌ای می‌تواند ضربه بزند. این دروازه‌بان را حسابی مستأصل می‌کند. این یک واقعیت است که اگر می‌خواهید نگذارید مسی گل بزند نباید بگذارید او شوت بزند. این را حتی علیرضا حقیقی هم می‌داند. واقعا سخت است که از دروازه‌بان انتظار داشته باشیم جلوی ضربات مسی را بگیرد.
در ادامه چلسی جلو کشید. چلسی دیشب واقعا خوب بود. توپ و میدان را در نیوکمپ در اختیار داشت. ویلیان جولان می‌داد. شیرهای لندن حمله می‌کردند و اما باز هم این مسی بود که آن‌ها را ناامید کرد. توپ میانه میدان لو می‌رود و دیگر کاری از دست کسی ساخته نیست. چون مسی صاحب توپ است. این اتفاق سر گل سوم هم افتاد. و باز هم این مسی بود که به تنهایی کار کونته و شاگردانش را تمام کرد. مسی دقیقا همان بازیکنی است که برای تماشاچیان فوق‌العاده جذاب است و برای مربیان تیم حریف عذاب‌آور. او واقعا بازی را خراب می‌کند. اگر دیشب مسی نبود مطمئن باشید بارسلونا نمی‌توانست به این راحتی برنده شود. تازه اگر برنده می‌شد. هیچ‌کس به جز مسی نمی‌توانست آن توپ را از میانه میدان بردارد و یکه و تنها برود جلو و در بهترین موقعیت دمبله را صاحب توپ کند. کار سوارز در فضاسازی خوب بود، ضربه دمبله هم همینطور. اما این‌ها در سطح فوق‌العاده بالای یو سی ال و در تیم‌های بزرگ طبیعی است. آن چیزی که طبیعی نبود، حرکت مسی بود.
این مسأله البته برای رئال مادرید هم صادق است. آن‌ها هم بازیکنی دارند که در شرایط برابر تفاوت‌ها را رقم می‌زند. منظورم رونالدو است. اگر الان به طرفداری از یکی از این دو بازیکن محکوم نشوم و یا طرفداران این دو بازیکن شاکی نشوند که چرا این دو را با هم مقایسه کردم عرض می‌کنم که نگاهی به مسابقات لیگ قهرمانان چند سال گذشته کاملا این حرف را تأیید می‌کند که تیم قهرمان یا مسی را داشته یا رونالدو را. مثلا در ۱۰ سال اخیر سه‌بار رئال، سه‌بار بارسا، یک‌بار اینتر، یک‌بار بایرن، یک‌بار چلسی، یک‌بار منچستر قهرمان شده‌اند. این دقیقا دورانی است که مسی و رونالدو حکومتشان را بر فوتبال آغاز کرده‌اند. رونالدو و مسی در هفت قهرمانی از این ده قهرمانی حضور داشتند. حتی منچستر سال ۲۰۰۸ که چلسی را در فینال برد هم رونالدو را داشت.
هرچه فکر می‌کنم نمی‌توانم مثل دوست ورزشی‌نویسم «علی کربلایی» قهرمانی‌های بارسا و رئال را به کیفیت لیگ‌هایشان مرتبط بدانم. اینکه چون لیگ اسپانیا قوی‌تر از انگلیس یا ایتالیا است، این دو تیم مدام قهرمان می‌شوند. مساله دقیقا سر دو ابر ستاره فوتبال است. بازیکنانی که از مرز صد گل در لیگ قهرمانان عبور کرده‌اند. تا قبل از این دو نفر اصلا از این خبرها نبود، همه تیم‌ها از تمام لیگ‌ها می‌آمدند و قهرمان می‌شدند. میلان، لیورپول، منچستر، پورتو، بایرن. مواقعی می‌شد که از اسپانیا شاید به زور یک نماینده به جمع چهار تیم پایانی می‌رسید. در فینال که هیچ. همین امسال هم می‌بینیم که توازن بین تیم‌های راه‌یافته به جمع هشت تا کاملا برقرار است. سه تیم از اسپانیا، دو تیم از انگلستان، دو تیم از ایتالیا و یک تیم از آلمان. گرچه به نظر می‌رسد با آمادگی فوق‌العاده رونالدو و مسی در این مقطع باز هم باید شاهد یک پیروزی دیگر برای نمایندگان اسپانیا باشیم. فعلا تنها راهی که به ذهنم می‌رسد این است که تیم‌های حریف اعتراض کنند و نگذارند مسی و رونالدو بازی کنند!!
علی ولی‌اللهی – فرهنگستان فوتبال