هام در سال ۱۹۵۷ در کامرون به دنیا آمد و توسط دامپزشکان شکار و به باغ وحشی در میامی ایالت فلوریدا در آمریکا فرستاده شد.
او یکی از ۴۰ شامپانزهای بود که توسط نیروی هوایی برای فضانوردی آموزش دیده و در سال ۱۹۵۹ به پایگاه نیروی هوایی هولمن منتقل گردید.
پس از ارزیابی اولیه، تعداد نامزدهای پرواز فضایی به ۱۸ و سپس به ۶ قلاده از جمله “هام” کاهش یافت. هام قبل از پرواز به این دلیل که مقامات نمیخواستند در صورت شکست ماموریت مطبوعات از مرگ یک “شامپانزه” خبری را منتشر کنند در اسناد “شماره ۶۵ ” نامیده میشد، اما پس از پرواز فضایی و بازگشت موفق به زمین، به “هام” تغییر نام یافت.
از ژوئیه ۱۹۵۹، آموزش شامپانزه دو ساله تحت هدایت ژوزف بردی جراح مغز و اعصاب در پایگاه آزمایشهای هوا- فضایی هولمن انجام شد تا یاد بگیرد در پاسخ به روشن و خاموش شدن چراغهای مختلف چه عکسالعملهایی را انجام دهد. طی تمرین پیش از پرواز خود، هام آموزش داده شد تا ظرف پنج ثانیه پس از دیدن یک نور آبی چشمک زن، یک اهرم را فشار دهد. عدم انجام این کار منجر به استفاده از شوک الکتریکی خفیف به کف پاهای او میشد، در حالی که در برابر پاسخ صحیح به او یک موز داده میشد.
آنچه که ماموریت هام را از پرواز تمام حیوانات دیگر متمایز میکند این است که او صرفا یک مسافر نبود و نتایج آزمایش پرواز او به طور مستقیم در مأموریت آلن شپرد در ۵ مه ۱۹۶۱ به کار گرفته شد.
در ۳۱ ژانویه سال ۱۹۶۱، هام در یک ماموریت برنامه “مرکوری” شرکت کرد و به مشهورترین میمون دنیا تبدیل شد بطوریکه عکسش روی جلد مجله معروف “لایف” به چاپ رسید. پرواز او ۱۶ دقیقه و ۳۹ ثانیه طول کشید. بعد از پرواز، هام ۱۷ سال در باغ وحش ملی در واشنگتن زندگی کرد بعدا او را به یک زیست بوم تحت کنترل در ناحیه کارولینای شمالی بردند تا با گروه کوچکی از شامپانزههای آن منطقه زندگی کند. وی که یک میمون ماده بود ۹ فرزند به دنیا آورد. هام در سال ۱۹۸۳ مرد.