ارتشبد نصیری، سومین رئیس ساواک در دوران پهلوی می باشد، در زمان وی خشونت ها و جنایات ساواک با بالاترین حد خود رسیده بود.
به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان؛ تاریخ موجب میشود تا علاوه بر شناختن و برخورد با انسانهای برجسته در زمینههای گوناگون، گذر زمان را در انسانهای بزرگ و یا کسانی که فریفته پول، قدرت و ثروت شده اند ببینیم.
گذشته و تاریخ کشور ما نیز خالی از این آدمها نیست و هر برههای داستانی پر از شخصیتهای مختلف را در بر میگیرد.
یکی از این مقاطع دوران انقلاب اسلامی است. مقطعی که مدتی است با پخش مجدد سریال «معمای شاه» حال و هوای روزهای نه چندان دور سرزمینمان را با افراد موثر در آن زمان روایت میکند.
ارتشبد نعمت الله نصیری که نقش وی را این شب ها رهام مخدومی در معمای شاه ایفا می کند، از نظامیانی است که در دوران محمدرضا سمت سومین رئیس سازمان امنیت و اطلاعات کشور (ساواک) را عهده دار بود.
وی در سال ۱۲۸۹ در سمنان متولد شد و بعد از تحصیلات مقدماتی در دانشکده افسری ادامه تحصیل داد. وی در سال ۱۳۱۳ درجه ستوان دومی گرفت.
وی تا زمانی که پست ریاست ساواک را به عهده بگیرد، سمت های گوناگونی چون فرمانده دسته مسلسل سنگین، فرمانده دسته و گروهان دانشکده افسری، معاون دانشکده تکمیلی افسری، فرمانده گردان ۲ هنگ ۱۸ کرمان، فرمانده گردان مستقل سیرجان، فرمانده گردان پیاده دانشکده افسری، فرمانده دوره تکمیلی و معاون رسته پیاده دانشکده افسری، رئیس ستاد دژبان مرکز، فرمانده دانشکده پیاده و فرمانده هنگ پیاده پهلوی را تجربه کرد.
نصیری در مرداد ۱۳۳۲ بود که حکم عزل مصدق را از نخست وزیری به درخواست شاه به او رساند، اما هنگام بازگشت از منزل دکتر مصدق، سرتیپ ریاحی که در آن زمان رئیس ستاد ارتش بود وی را توقیف و روانه زندان کرد.
در خرداد ۱۳۴۲ همزمان با قیام اسلامی مردم تهران به حمایت از امام خمینی، نصیری سمت فرمانداری نظامی تهران و حومه را عهده دار شد. او در همان زمان در تهران حکومت نظامی اعلام کرد و به سرکوب شدید مردم پرداخت. نصیری در ۱۰ بهمن ۱۳۴۳ در دولت اول امیر عباس هویدا به سمت معاونت نخستوزیر و رئیس سازمان اطلاعات و امنیت کشور ـ ساواک ـ منصوب شد.
برخی ها دوران مدیریت وی را در ساواک زمان اوج گرفتن خشونت و شکنجه ها در این سازمان دانسته اند. نصیری به جای نفوذ بین گروهک ها و بیرون کشیدن اطلاعات ترجیح میداد سریعأ هر عنصر معاندی را از میان بردارد.
او در مهر ۱۳۵۰ به دستور شاه به درجه ارتشبدی نائل شد اما با اوجگیری انقلاب اسلامی در جهت فرونشاندن خشم مردم در خرداد ۱۳۵۷ از ریاست ساواک برکنار و به عنوان سفیر به پاکستان اعزام شد. چندی بعد حکومت ازهاری با موافقت شاه و در عقبنشینی گام به گام خود در برابر انقلاب، نصیری را به تهران فراخواند و در ۱۷ آبان ۱۳۵۷ در یک اقدام نمایشی او را بازداشت کردند.
سرانجام بعد از این اتفاقات نصیری در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ توسط مردم دستگیر شد و در ۲۷ بهمن همان سال به حکم دادگاه انقلاب اسلامی به جرم ارعاب در جامعه و کشتار مردم در سالهای ریاست بر ساواک و شهربانی تیرباران شد.