نیش پشه می‌ تواند عامل انتقال بیماری ایدز شود؟

ایدز که شکل پیشرفته ابتلا به اچ آی وی است، به حالتی گفته می‌شود که سیستم دفاعی بدن فردی که اچ آی وی دارد، ضعیف شده و توان مقابله با ویروس را ندارد.

اچ آی وی ( ویروس نقص ایمنی انسانی) نوعی ویروس است که وارد بدن فرد شده و فرد، حامل این عفونت می‌شود. تا زمانی‌که این ویروس در بدن فرد باشد، می‌تواند ویروس را به دیگری انتقال دهد. این ویروس عامل ایجاد ایدز است.

ایدز که شکل پیشرفته ابتلا به اچ آی وی است، به حالتی گفته می‌شود که سیستم دفاعی بدن فردی که اچ آی وی دارد، ضعیف شده و توان مقابله با ویروس را ندارد. در این حالت، از آنجا که بدن فرد ضعیف است، می‌تواند به بسیاری از بیماری‌های دیگر نیز مبتلا شود؛ پس اچ آی وی، باعث ایدز می‌شود.

زمان متوسط بین ابتلا به عفونت اچ آی وی و ظهور علائم ایدز تقریبا ۱۰ سال است. این زمان تا حد زیادی از فردی به فرد دیگر متفاوت است و به عوامل بسیاری از جمله وضعیت سلامتی و رفتارهای او بستگی دارد. در حال حاضر با تجویز درمان‌های موجود که تکثیر ویروس را مهار می‌کنند، می‌توان سرعت ضعیف شدن دستگاه ایمنی را کند کرد. همچنین می‌توان از بعضی بیماری‌های همراه با ایدز، پیشگیری یا آنها را درمان کرد؛ بنابراین تشخیص زودرس ابتلا به اچ آی وی، امکان انتخاب درمانی مناسب را فراهم می‌آورد. با تشخیص و درمان به موقع، افراد مبتلا به عفونت اچ آی وی می‌توانند طول عمر طبیعی داشته باشد. همچنین هر کسی که روابط جنسی محافظت نشده داشته باشد، ممکن است این ویروس/ عفونت را دریافت کند.

نیش پشه

یکی از باورهای نادرست درباره این بیماری این است که ارتباط جنسی با افرادی که ظاهرا سالم هستند، بی‌خطر است و اشکالی ندارد؛ این یکی از مهم‌ترین اشتباهات در رابطه با این عفونت است. در این مورد باید بسیار با احتیاط برخورد کرد. از ظاهر یک فرد نمی‌توان فهمید که او به این عفونت مبتلاست یا خیر. اچ آی وی ممکن است سال‌ها در بدن فرد مبتلا وجود داشته باشد و با این عفونت زندگی کند و از آن آگاهی نداشته باشد. زمانی‌که این ویروس وارد بدن شود، در صورت رعایت نکردن اصول بهداشت جنسی، احتمال انتقال آن به شریک جنسی وی وجود دارد.

نیش پشه می‌تواند باعث انتقال بعضی از بیماری‌ها شود، ولی اچ آی وی با گزش حشرات و از جمله نیش پشه منتقل نمی‌شود.

اچ آی وی از طریق تماس‌های معمولی و روزمره منتقل نمی‌شود؛ به همین دلیل منعی برای رفتن کودکان اچ آی وی مثبت به مدرسه وجود ندارد و به هیچ وجه نباید آنها از سایر دانش آموزان جدا شوند. آنچه ما را در معرض خطر ابتلا به اچ آی وی قرار می‌دهد، رفتارهای پرخطر ما است، نه بودن در کنار افراد مبتلا.

بنابر گزارش دفتر آموزش و ارتقای سلامت وزارت بهداشت، درمان اچ آی وی، میزان ویروس را در ترشحات بدن فرد مبتلا کاهش می‌دهد. به حدی که با فناوری‌های آزمایشگاهی موجود تشخیص داده نمی‌شود. در این حالت خطر انتقال اچ آی وی از شخص مبتلا به دیگران نیز کمتر می‌شود. وقتی ویروس در بدن کم باشد، این فرصت فراهم می‌شود تا سیستم ایمنی بدن ترمیم شده و در این حالت خطر ابتلا به بیماری‌های ناشی از اچ آی وی کاهش می‌یابد. درمان‌های جدید از داروهای قبلی بی‌خطرتر بوده، سمیت کمتری داشته و راحت‌تر مصرف می‌شوند. این داروها کمک می‌کنند تا افرادی که با اچ آی وی زندگی می‌کنند زندگی طولانی‌تر و سالم‌تری داشته باشند؛ پس مهم این است که افراد مبتلا به موقع تشخیص داده شوند.