اینکه فرزندان شما بدانند مادر و پدرشان گاهی نیاز دارند باهم تنها باشند، نهتنها بد نیست بلکه حس خوبی برایشان به همراه دارد. این درصورتی است که از ابتدا اینگونه عادتشان دهید و این خلوت کردن صرفا بهمعنای رابطه زناشویی نباشد.
ممکن است شما قبل از خواب کتاب بخوانید یا همسرتان روزنامه بخواند و در موردش باهم حرف بزنید. شاید بخواهید در مورد مسائل محل کار یا فرزندانتان باهم گفتوگو کنید و یا هر چیز دیگر اما همه این کارها را در اتاقخوابتان و در کنار هم، بدون حضور بچهها انجام دهید.
وقتی این رفتارها عادی باشد و بعضی اوقات در اتاقتان بسته باشد، دیگر حساسیت برانگیز نخواهد بود؛ مثلا همسر شما روی تخت دراز کشیده و شما میخواهید نماز بخوانید، میتوانید این کار را در اتاقخواب انجام دهید و در را نیمه باز بگذارید که بچهها ببینند شما ترجیح میدهید کنار همسرتان باشید و چشمشان به بودن شما در یک فضای مستقل عادت کند.
این اتفاق زمانی میافتد که شما برای باهم بودنتان برنامه داشته باشید و خلوتتان برای خودتان مهم باشد. اول از همه باید خودتان به این خلوت دونفره پایبند باشید تا بچهها و دیگران به آن احترام بگذارند.