مجله اینترنتی دوستان مجله خبری و سبک زندگی
مجله انلاین دوستان : امین تارخ در مراسمی که برای تقدیر از فریماه فرجامی برگزار شده بود, حرف های جالبی زد که در ادامه آنها را می خوانید.
صحبت های امین تارخ درمورد فریماه فرجامی
به گزارش ایسنا گروه اجرایی نمایش « فصل شکار بادباک‌ها» با همکاری مجموعه تئاتر شهر شامگاه گذشته ۲۵ تیر ماه از فریماه فرجامی بازیگر پیشکسوت تئاتر، سینما و تلویزیون تقدیر کردند.
امین تارخ مدرس و بازیگر پیشکسوت تئاتر، سینما و تلویزیون که در این مراسم حضور پیدا کرده بود با تقدیر از برگزارکنندگان این برنامه نکوداشت بیان کرد: با اینکه چندان تمایل ندارم که در این مراسم از عنوان «بسیار خوشحالم» استفاده کنم اما با توجه به شرایطی که امروز با آن روبه رو هستم بسیار خوشحالم در برنامه‌ای حضور دارم که به افتخار هنرمند عزیز فریما فرجامی در تالار اصلی تئاتر شهر حضور پیدا کردم و جا دارد از جلال تهرانی و دوستانش تشکر کنم که چنین برنامه ای را تدارک دیدند. جلسه ای که سالها بود منتظر برگزاری آن بودیم اما نمی دانم چه اتفاقی اقتاد که از یاد همه ما رفت.
وی ادامه داد: اگر امروز در این فضای خوشحال کننده، کمی هم افسرده هستم به این جهت است که هر چقدر امشب قبل از ورود به تالار چشم انداختم بازیگری را ببینم که به عشق دیدار خانم فریما فرجامی در تالار حضور داشته باشد، کسی را ندیدم. من امروز متاسفم که بگویم نه بازیگر جوانی دیدم، نه بازیگر میانسال دیدم ، نه بازیگر کهنسالی را در سالن مشاهده کردم. به اعتقاد من آنها باید امروز به یک مقوله فکر کنند که اگر جوانند، میانسالی در انتظار آنهاست و اگر میانسال هستند کهنسالی در انتظارشان نشسته است. بنابراین لازم است احترام کسوت را نگه داریم. این موضوع هم فقط یک جمله ساده نیست که بخواهیم فقط از آن در مطبوعات یاد کنیم. این موضوع نکته بسیار مهمی است و به اعتقاد من زمان آن رسیده که برای خودمان احترام قائل شویم . اینها جملاتی است که قطع به یقین باید به آنها عمل کرد و قدرش را دانست.
تارخ در ادامه صحبتهای خود با تقدیر از مقام هنری بانو فریما فرجامی در ادامه یادآور شد: زمانی که در دانشگاه فارابی به عنوان کتابدار مشغول به کارآموزی و تحصیل بودم از دوستان خود شنیدم که بانویی خوش سیما و خوش آتیه وارد دانشگاه شده که به شدت می‌تواند در سینما حرف‌هایی برای گفتن داشته باشد. من تا مدتی سعادت دیدار وی را نداشتم تا اینکه این فرصت پیش آمد و من با بانو فریماه فرجامی آشنا شدم. البته از همان دیدار اول او را بازیگر خوش چهره با فیزیکی بسیار مناسب در سینما دیدم که ظهور بازیگری بزرگ را نوید می‌داد.
این مدرس بازیگری افزود: آنچه فریما فرجامی در دنیای بازیگری از خود بر جای گذاشت همانی بود که ما در فیلم‌های « سرب» و « مادر» دیدیم. به اعتقاد من باید این بازیگر را با بزرگانی چون اینگرید برگمن و سوفیا لورن مقایسه کرد که علاوه بر زیبایی مولفه‌های هنری بسیار ارزشمندی دارد که می‌توانیم در مقام این مقایسه قرار بگیریم. فریماه فرجامی هنرمندی بود که هرگز در دوران بازیگری خود از زیبایی خود استفاده نکرد. او در دنیای سینما از تمرکز، مهربانی و صداقت خود بهره گرفت. من افتخار داشتم که در فیلم‌های «مادر» و «سرب» با او همبازی باشم و به وضوح این مولفه‌های ارزشمند را در او مشاهده کردم.
فرجامی زمانی در فیلم « سرب» بازی کرد که ما با برهوتی از بی‌بازیگری در سینما روبه رو بودیم. او در این شرایط می‌توانست تبدیل به ملکه سینمای ایران شود و هر شرطی را برای حضور در یک اثر سینمایی اعمال کند. اما او سرش را تراشید و گفت زیبایی مهم نیست . او هوش سرشاری داشت که توانست با این هوش بازیگری از زندگی جدا کند و اتفاقا همین موضوع بود که ماندگاری‌اش در سینما را ثبت کرد. بنابراین از همین روست که فرجامی را می‌توان با سوفیا لورن و اینگرید برگمن مقایسه کرد.
این بازیگر تاکید کرد: اگر بخواهم منتی سر سینما بگذارم باید بگویم فریماه فرجامی حق واقعی خود را از سینما نگرفت و این منت بزرگی روی سینماست. البته شاید این سینما بود که حق خود را از فریماه فرجامی نگرفت. سینما قدر فریماه فرجامی را دریافت نکرد، موضوعی که دیگر برای فهم این مطلب دیر شده و ما کاری را نمی‌توانیم انجام بدهیم و ای کاش او زبان به اعتراض باز می‌کرد و حرف‌های بیشتری می‌زد. متاسفانه زمانی از این بازیگر برگزیده سینمای ایران، از صداقت ، سادگی و فروتنی محض وی در یکی از برنامه‌های تلویزیونی با هدف جلب مخاطب آنچنان سواستفاده شد که به جهت اینکه نیت پاکی در آن وجود نداشت نه تنها تماشاگری بیشتری پیدا نکرد بلکه همه را دل آزرده کرد و مردم به نوعی با این برنامه قهر کردند. حالا من در حضور شما عزیزان از جانب صدا و سیما و بازیگران سینمای ایران از سو استفاده‌ای که از فریماه فرجامی شده بسیار پوزش می‌طلبیم.
تارخ در بخش پایانی صحبت های خود متنی را در تقدیر از بانو فریما فرجامی قرائت کرد.
در این متن آمده است: «سالها قبل در شهر ما در کنارمان دو شیزه‌ای زیبا می‌زیست با چشمانی سبز سرکش که پچ پچ های کوتاهی داشت. این پچ پچه‌ها بعدها به غریوی دلنشین بدل شد و بر صحنه درخشید و ظهور بازیگری بزرگ را نوید داد. به یاد دارم دوشیزه زیبای شهرمان را که همچون ملکه عاطفه و احساس، بازی را بازیگری جدا کرد و تنها زندگی را با قدرتی آسمانی همراه با چاشنی نمایش بر صحنه برد او همچون سادگی ذاتی‌اش ساده زندگی کرد و می‌کند و سادگی را از همه باور کرد.
درود بر آنانی که سادگی او را ارج نهادند و ناخوشی بر آنانی که لاشخور وار بر گرد او چرخیدند و بی هیچ احساسی به پاک ترین احساسات او صدمه زدند. و بیراهه را، راه جلوه دادند، صدماتی که تا چند گاه پیش نیز ادامه داشت. خوش نیارند آنانی که با ظاهری رفیقانه بیراهه به او نمودند، آنانی که صداقت این بانو رحم نکردند و بر صفحه سیما صفای صداقتش را به گونه‌ای دیگر نمایش دادند. اما و اما او و همه می‌دانند خاصه آنانی که چنان اندیشیدند، می‌دانند آن عزیز عرصه بازیگری همیشه در دل و جان مردم ایران و همکاران و همدلان راستینش جایی بس گران دارد. فریماه فرجامی همیشه بزرگ بوده، هست و خواهد بود.»