مجله انلاین دوستان : روزنامه آرمان در گفت و گویی با مرتضی بانک معاون کل نهاد ریاستجمهوری نوشت:
از فردای توافق هسته ای یک فرمان برای مقابله با این توافق صادر شد و مخالفان تندروی دولت با حربههای مختلف تلاش کردند این اتفاق مهم را کمرنگ یا بیرنگ جلوه دهند. به عنوان مثال درست پس از توافق هستهای آقای احمدینژاد موضوع شکایت از آقای جهانگیری معاون اول دولت آقای روحانی را مطرح میکند. این مساله ساده نیست و نباید به سادگی از آن گذشت. هدف اصلی اتاق فکر آنان، این است که افکار عمومی را نسبت به دستاوردهای دولت آقای روحانی منحرف کنند.
- آقای احمدینژاد و نزدیکانش از مدتها قبل برنامهریزی کرده بودند که خود را در سپهر سیاسی کشور حفظ کنند. به همین دلیل هم جلسات متعددی در تهران و سایر شهرستانهای کشور برگزار میکردند. به نظر من این گروه و به ویژه آقای احمدینژاد، ظرفیت حضور در عرصه قدرت در آینده را از دست داده و در این زمینه موفق نخواهد شد.
- جریان تندرو حیات خود را در شعارهای دستنیافتنی و عامهپسند قرار داده است. این جریان در گذشته تا حدودی خود را تثبیت کرده و با استفاده از رانتهای اقتصادی به فعالیت خود ادامه داده است. آنان در برخی رسانهها نفوذ پیدا کرده و در برخی از مناسبات قدرت حضور موثر دارند. نگرانی عمده جریان تندرو؛ موفقیت راهبردی دولت تدبیر و امید است. این گروه در مساله موفقیت هستهای مشاهده کردند که تندروی در عرصه سیاست خارجی، فریاد زدن بر سر دیگران و بیتوجهی به منافع کشور محلی از اعراب ندارد و نمیتواند ارمغان مناسبی برای مردم داشته باشد. تندروهای سیاسی همواره نشان دادهاند برای باقی ماندن در عرصه سیاسی، حاضرند منافع ملی و سرمایههای مهم کشور را به بازی بگیرند.
- فعالیت لباس شخصیها در برخی میتینگهای سیاسی و دانشگاهها همگی با برنامهریزی قبلی صورت میگیرد و به صورت خودجوش نیست.
- آقای احمدینژاد از «بگم بگم» به «نگو نگو» رسیده است و گویا فراموش کرده است که ۸ سال، بیوقفه و بهت آور، همه دولتهای گذشته را تخطئه میکرد. این در حالی است که طی سه سال در دولت قبل، ۷۹ هزار عدد سکه به مبلغ ۴۶ میلیارد تومان توزیع کردهاند یا یکی از دوستان هنری و سینمایی دولت قبل کمکهای مالی فراوانی دریافت کردهاند و معلوم نیست چگونه و کجا هزینه شده است. بیانضباطی و ریخت و پاشهای آن دوره گسترده بود، از مواردی که اشاره شد تا موضوع دکل خریداریشده به مبلغ حدود ۸۰میلیون دلار که اساسا وارد ایران نشده است یا مساله بابک زنجانی که حدود ۶/۲ میلیارد دلار بدهکار است و سوال اینکه چرا با وجود همه اینها، پرونده ایشان که به جریان افتاد. فرار به جلو میکنند اما اکنون میخواهند قوه قضائیه به شکایت احمدینژاد رسیدگی کند. این یک بام و دو هوا غیرقابل تفسیر است.