یک پسر می خواستیم حالا ۵ تا داریم!

مرادی متولد ۱۳۷۳ در روستای مزایجان استان فارس است و دو سال از ازدواجش می‌گذرد. این مرد که به تازگی صاحب پنج فرزند شده، درباره احساسش در زمانی که متوجه شد همسرش پنج قلو باردار است، می‌گوید: «از قدیم خانواده من و همسرم در روستا با همدیگر رفت‌وآمد داشتند که البته نسبت فامیلی دوری هم داریم. هم‌اکنون هم ساکن روستای مزایجان هستیم. تقریبا شش ماه پیش متوجه شدیم که پنج‌قلو‌ها در راه‌ هستند. من و همسرم با شنیدن این خبر، اول شوکه اما بعد از ته دل خوشحال شدیم. در ابتدا تصور می‌کردیم شاید خانواده‌ها هم از شنیدن این ماجرا شوکه شوند اما خانواده من و همسرم با شنیدن خبر در راه بودن پنج‌قلوها خیلی شاد شدند و به ما تبریک گفتند. الان هم خداوند منان را بابت فرزندانی که به من هدیه داده، شاکر و سپاس گزارم و حس‌وحال خوبی دارم.»

در ادامه از مرادی، حال عمومی و شرایط فعلی‌ پنج‌قلوها و همسرش را جویا می‌شوم که می‌گوید: «چون بچه‌هایم هفت ماهه به دنیا آمدند، هر پنج قلویشان فعلا باید در بیمارستان تحت نظر باشند. خدا را شکر همگی‌شان شرایط خوب و مطلوبی دارند و فکر کنم حداقل باید یک ماه و نیم تا دو ماه دیگر زیر نظر پزشکان و در بیمارستان باشند. حال همسرم هم خوب است و من هر بعدازظهر در وقت ملاقات مرتب به آن‌ها سر می‌زنم و مدام از پرستاران و پزشکان جویای حال‌شان می‌شوم که خدا را شکر کادر بیمارستان حال عمومی‌شان را خوب توصیف می‌کنند. لازم می‌دانم از زحمات پرستاران و پزشکان محترم بیمارستان هم تشکر کنم.»

«تا کنون فقط یک خیر لطف کرده و قول کمک داده تا شیرخشک و پوشک بچه‌ها تامین شود»، مرادی با این مقدمه ادامه می‌دهد:«خدا کند مسئولان و خیران بیشتری پیدا شوند، حال‌مان را دریابند و کمک‌مان کنند. توان خودم ، به تنهایی از مدیریت مالی این ماجرا خارج است و تمام تلاشم را هم که بکنم حداکثر ماهی سه‌ونیم میلیون بیشتر درآمد نخواهم داشت و این درآمد هم که کفاف مخارج زندگی و فرزندانم را نمی‌دهد. فقط ماهی پنج میلیون و بلکه بیشتر هزینه شیر خشک و پوشک‌شان می‌شود و فراهم‌کردنش با این درآمد خیلی سخت است. برای همین از بهزیستی و کمیته امداد تقاضای کمک‌ دارم. فعلا که از نهاد خاصی قول کمک نگرفتیم. خلاصه باید سخت کار کنم تا هزینه پوشاک، شیرخشک و بقیه نیازهایشان تامین شود. مادر خودم و مادر همسرم کمک‌حال خانم در خانه خواهند بود ولی هرطور که حساب می‌کنم ،باز هم به دو پرستار برای رسیدگی و مراقبت بیشتر نیاز داریم. بالاخره پنج تا بچه با هم شب گریه می‌کنند، روز شیر خشک می‌خواهند و همسرم به تنهایی خسته می‌شود و نمی تواند به همه‌شان رسیدگی کند. چشم امیدم اول به خدا، بعد به مسئولان و خیران است.»

در صحبت‌های این پدر، شور و حال وصف‌نشدنی به خاطر تولد پنج‌قلوها موج می‌زند. او در ادامه به نام‌هایی که برای کوچولوها انتخاب کرده، اشاره می‌کند و می‌گوید: «اسامی بچه‌ها را با مشورت خانواده‌های‌مان انتخاب کردیم. اول بگویم که همسرم همیشه دوست داشت اگر صاحب یک پسر شدیم، نامش را امیرعباس بگذاریم که خداوند به‌جایش پنج قلو به ما هدیه داد. نام‌شان را هم امیرعباس، امیررضا، امیرسام، محمدمهدیار و محمد ماهان گذاشتیم که در فاصله سه دقیقه متولد شدند. پسر بزرگ و قل اول امیرعباس و قل آخر هم محمدمهدیار است. فقط هم برایشان آرزوی سلامتی، تندرستی، عاقبت بخیری و آینده و شغل خوب دارم. این روزها آن‌قدر که سرم شلوغ است، هنوز فرصت نکردم با مادرشان درباره آرزوهایی که برای پسرها داریم صحبت کنیم.»