مجله اینترنتی دوستان مجله خبری و سبک زندگی
مردی که ۱۷ سال قبل برادرش را کشته و به پرداخت دیه محکوم شده بود، مدعی شد قدرت پرداخت دیه را ندارد و پدر و مادرش هم او را رها کرده‌اند.
به گزارش خبرنگار شرق، پرونده این برادرکشی ۱۷ سال قبل در پیشوای ورامین به جریان افتاد و مرد افغانستانی به اتهام قتل برادرش بازداشت شد. او در بازجویی‌ها به جرمش اعتراف کرد و گفت در حمایت از عمویش مرتکب این قتل شده است. پرونده بعد از تکمیل تحقیقات و صدور کیفرخواست به شعبه ۷۱ وقت دادگاه کیفری استان تهران فرستاده شد. در جلسه رسیدگی به این پرونده ابتدا نماینده دادستان در جایگاه قرار گرفت و درخواست صدور حکم قانونی کرد. در ادامه اولیای دم که فرزندان و پدر و مادر مقتول بودند، درخواست قصاص کردند. مادر مقتول گفت: پسرم کسی بود که خرجی من و پدرش را می‌داد؛ او پنج فرزند دارد و حالا من باید با این بچه‌ها چه کنم. با اینکه متهم هم پسر من است اما نمی‌توانم از خون فرزندم بگذرم. وقتی نوبت به متهم رسید، او پیشنهاد مصالحه داد و گفت حاضر است به اولیای دم دیه پرداخت کند و با این راه پدر و مادرش هم دیگر نگران خرجی برادرزاده‌هایش نخواهند بود.
اولیای دم این پیشنهاد را قبول کردند. سپس متهم به بیان جزئیات روز قتل پرداخت. او گفت: من در روز حادثه تازه از سر کار برگشته بودم که دیدم عمویم حال بدی دارد. از او پرسیدم چه اتفاقی افتاده است، جواب داد کریم برادرم او را زده است. کریم آن‌چنان عمویم را زده بود که دنده‌هایش شکسته بود و نمی‌توانست راحت نفس بکشد. عمویم پیر بود و من از او نگهداری می‌کردم، کریم با عمویم اختلاف داشت و به‌همین‌دلیل عمویم را کتک زده بود. وقتی حال و روز عمویم را دیدم، خیلی ناراحت شدم و از خود بی‌خود شدم. به خانه کریم رفتم و حسابی او را کتک زدم. گفتم من هم زورم به تو می‌رسد، آیا این درست است که تو را بزنم؟ آن‌قدر از رفتار کریم عصبانی بودم که نتوانستم خودم را کنترل کنم و با واردکردن چند ضربه چاقو باعث مرگ برادرم شدم. من از این اتفاق بسیار پشیمان و ناراحت هستم و درخواست دارم خانواده‌ام من را ببخشند.
بعد از گفته‌های متهم و با توجه به توافقی که بین او و اولیای دم انجام شده بود و اولیای‌دم مصالحه را قبول کرده بودند و رأی به پرداخت دیه داده شد. رأی صادرشده از سوی دیوان عالی کشور تأیید شد و متهم به شرط پرداخت دیه، از قصاص نجات پیدا کرد. تا اینکه مدتی قبل مرد جوان درخواستی به دادگاه کیفری استان تهران فرستاد و درخواست کرد با توجه به اینکه نتوانسته دیه را پرداخت کند اعسار او را مورد توجه قرار دهند. روز گذشته جلسه رسیدگی به این درخواست از سوی دادگاه کیفری استان تهران برگزار شد. در ابتدای جلسه که در شعبه ۲ دادگاه کیفری استان تهران برگزار شده بود، متهم در جایگاه ایستاد و خواسته خود را مطرح کرد؛ او گفت: زمانی که من بازداشت شدم ۲۵ساله بودم و حالا ۴۲ سال دارم، زمان زیادی گذشته است، همه جوانی‌ام در زندان گذشت، من اصلا نمی‌دانم وضعیت بیرون چطور است و با جامعه غریبه شده‌ام. در این مدت هم نتوانستم دیه را بپردازم. خانواده‌ام من را طرد و رها کردند؛ آنها گفتند دیگر نمی‌خواهند به من کمک کنند و بعد از این حادثه به افغانستان رفتند و چند سال بعد هم عمویم را از دست دادم. من ماندم و اتهام قتل برادرم.
متهم گفت: من در زندان روزهای سختی را می‌گذرانم و نمی‌توانم دیه را هم پرداخت کنم و آزاد شوم. با خانواده‌ام هم هیچ تماسی ندارم. آنها بعد از این حادثه به افغانستان رفتند و حتی از من خداحافظی هم نکردند. از آشنایانم شنیدم که آنها به افغانستان برگشته‌اند، به شماره تماس‌هایی هم که داشتم، زنگ زدم اما جواب ندادند. آنها دیگر من را نمی‌خواهند، کسی را هم بیرون از زندان ندارم که کارهایم را پیگیری کند. من درخواست اعسار دارم تا آزاد شوم و بتوانم دیه را به‌صورت اقساط پرداخت کنم.
بعد از گفته‌های متهم و با وجود اینکه چندین‌بار ابلاغ به آدرس موجود از اولیای دم ارسال شده بود و آنها در دادگاه حاضر نشده بودند، در نهایت قضات وارد شور شدند و درخواست متهم را رد کردند، چراکه او در جلسه اول مدعی شده بود می‌تواند دیه را یکجا به اولیای دم پرداخت کند.