مجله اینترنتی دوستان مجله خبری و سبک زندگی
به گزارش خبرآنلاین، بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون در این باره نوشت: « از امروز مى خواهم بنویسم چرا دولت ها با هم فرق مى کنند! و سر و ته یک کرباس نیستند و چرا ما براى بهبود زندگى و آینده مان مجبوریم رأى بدهیم.
در دولت قبل کار ما را به جایى رساندند که مشمول بند هفت شوراى امنیت شدیم. بند هفت به قدرت ها اجازه مى دهد علاوه بر تحریم هاى خوراکى و دارویى و مالى به ما حمله نظامى هم بکنند! مثل کشورهاى لیبى ، زیمبابوه ، عراق، یمن، سوریه و مى بینید که سرنوشتشان چه شد و به چه روزى افتادند! بعضى فکر مى کردند که اگر به ما حمله شود وضعمان خوب خواهد شد،اما کشورهایى که مورد حمله قرار گرفتند، آینه عبرت ما هستند؛ تجزیه و خاک و خون و فقر و آوارگى و …
تنها کشورى که در طول تاریخ سازمان ملل توانست با دیپلماسى و گفت و گو از ماده هفت بگریزد ایران بود! آن هم با درایت تیم گفت و گو کننده ما به سرپرستى دکتر ظریف در برابر شش قدرت بزرگ جهان ! بالاخره خدا را شکر، سایه مخوف جنگ از سر ما برطرف شد!
عاقبت توانستیم هواپیما بخریم و از سقوط هاى پى در پى خلاص شویم. توانستیم پاى توریست ها را به ایران باز کنیم و توانستیم بانک ها را آزاد کنیم… ولى قرار نبود و ممکن نیست با برجام بلافاصله پولدار شویم و بى کارى ریشه کن شود!
اما گشایش هایى شد. مانند ورود توریست و گسترش باند اینترنت که با فیلتر نشدنش کلى کار ایجاد کردند!
اما چه موقع کار در مقیاس بالا ایجاد مى شود. هر وقت توانستیم براى سرمایه خارجى امنیت برقرار کنیم، امنیت سرمایه ، یعنى کسانى به سفارتخانه ها حمله نکنند تا بتوانیم آرامش و امنیت بر قرار کنیم! تا سرمایه خارجى جرئت کند و بیاید!
آیا با همین برجام کمى از آبروى رفته مان در جهان بازسازى نشد؟ کابوس جنگ دور نشد؟ و مسافرانمان در هواپیماهاى کهنه سقوط نکردند؟ توریست نیامد؟ کم کم و پله پله.»
