شیوه جدید ژاپنی های برای حل معماهای جنایی! +عکس

خبرگزاری ایسنا: تیمی از دانشمندان علم پزشکی قانونی در ژاپن شیوه جدیدی را برای حل معماهای جنایی در آینده ارائه داده‌اند که در آن پشه ها نقش اصلی را ایفا می کنند.

آن‌ها دی‌ان‌ای سوژه‌های انسانی را در خونی شناسایی کردند که توسط پشه‌ها مکیده شده بود و این دی ان ای تا دو روز بعد از نیش حشرات قابل شناسایی بود. این یافته‌ها می‌تواند در آینده به بازرسان در حل قتل‌ها و جنایت‌های مرموز کمک کند.

 شیوه جدید ژاپنی های برای حل معماهای جنایی

دیلی میل نوشت: دانشمندان دانشگاه ناگویا از هفت داوطلب خواستند به دو گونه پشه اجازه‌ دهند آنها را نیش بزنند. تا پیش از این مشخص نبود خون مکیده شده از بدن انسان توسط حشرات تا چه هنگام دی‌ان‌ای قابل شناسایی را در خود حفظ می‌کند.

تیم علمی به پشه‌ها اجازه دادند خون مکیده‌ شده را هضم کنند و سپس به دنبال استخراج دی‌.ان‌.ای انسان‌ها از آنها برآمد. دانشمندان با استفاده از تکنیکی موسوم به “واکنش زنجیره‌ای پلیمراز” (PCR) موفق به بررسی نتایج بدست آمده شدند و این شیوه، ابزاری استاندارد برای بزرگنمایی کردن دی‌ان‌ای تا هزاران برابر است.

این نخستین مطالعه‌ای است که در آن محققان تکنیک‌های دی‌.ان‌.ای مدرن را به خون مکیده شده توسط پشه جهت تحلیل اعمال کردند. با این حال، آن‌ها باید به شیوه‌های کمی‌سازی دقیق‌تری برسند تا بتوانند زمان پس از نیش زدن پشه را با دقت بسیار بیشتری برآورد کنند.

محققان قادرند حتی پس از دو روز از هضم شدن خون در معده پشه رد خون را با دقت با داوطلبانی متناظر کنند که پشه آن‌ها را نیش زده بود. با این حال، آن‌ها بر این باورند ۴۸ ساعت مدت زمان حداکثر برای انجام این کار است زیرا در آزمایش‌های انجام شده پس از سه روز، خون به طور کامل تجزیه شد.

براساس این آزمایش اگر در محل وقوع جرم و جنایت پشه ای قاتل یا مجرم را نیش بزند و در همان محل باقی بماند، می‌توان به دی ان ای مجرم دسترسی پیدا کرد.

 

دانشمندان آزمایش‌های خود را با دو گونه پشه یعنی Culex pipiens pallens و Aedes albopictus انجام دادند که در بخش‌های زیادی از مناطق حاره‌ای و زیرحاره‌ای یافت می‌شوند. اکثر این پشه‌ها از مسافتی بیش از شعاع چند صد متر دورتر نمی‌روند. بسته به نوع گونه‌، آن‌ها دارای طول عمری از چند روز گرفته تا دو ماه هستند و نوع ماده که نیش می‌زند معمولا بیش از نوع نر زنده می‌ماند.

جزئیات این دستاورد علمی در مجله PLOS One منتشر شد.