یکی از تفریحات جوانان قاجاری خرسواری بوده؛ پسران اعیان و اشراف و داش مشتیهای خوشپوش جهت پُرکردن اوقات فراغت سوار بر خرهای خود شده تا بلکه در حین خرسواری معشوقهای برای خود انتخاب کنند!
وقتی تفریح لوکس جوانان خرسواری بود!
درگذشته فقط افراد متمول و ثروتمند توانایی خرید #اسب داشتند و طبقه متوسط جامعه الاغ برای خود خریداری میکردند و سقف آرزوی قشر ضعیف جامعه هم داشتن یک الاغ بود که حسرت داشتن آن هم به گور میبردند. یکی از تفریحات جوانان قاجاری خرسواری بوده؛ پسران اعیان و اشراف و داش مشتیهای خوشپوش جهت پُرکردن اوقات فراغت سوار بر خرهای خود شده و در پاتوقهای خاصی مثل خیابان علاءالدوله “فردوسی کنونی”، دوشان تپه و مزرعه امین الملک حوالی راه آهن، به خرسواری و یابو سواری میپرداختند تا بلکه در حین خرسواری معشوق خودرا ببینند و یا معشوقهای برای خود انتخاب کنند. باکلاسترین و خوشپوشترین خرسواران در خیابان عینالدوله “ایران کنونی” بودند. در بین قدیمیهای شیراز و استان فارس ضربالمثلی شعرگونه رایج است که بجا مانده از دوران قاجار میباشد که خود گویای اهمیت داشتن خر در قدیم است.
“هرکس خرِ نری نداره، دلِ تَری نداره”
یعنی هرکسی الاغ نر و جوانی ندارد، دل شادمان و تَر و تازهای ندارد؛ چون وسیلهای گردش و تفریح کردن ندارد.
تصویر مربوط به هنرپیشه عزت الله رمضانی فر در حین بازیگری می باشد…