در دهه ۱۹۶۰ میلادی فردی به نام پل کاراسون زمانی که دچار درماتیت یعنی التهاب و قرمزی و خارش پوست بدن شد، به جای مراجعه به پزشک ، شروع به خود درمانی کرد.
در دههٔ ۱۹۶۰ در ایالت کنتاکی آمریکا خانوادهای بزرگی زندگی میکردند که پوست بدن آنها به رنگ آبی بود و از این جهت آنها را «خانوادهٔ آبی» مینامیدند.
این ویژگی در این خانواده نسل به نسل منتقل میشد.
۱۴ سال پیش، پل کاراسون دچار درماتیت یعنی التهاب و قرمزی و خارش پوست بدن شده بود.
اما او به جای مراجعه به پزشک، شروع به خوددرمانی کرد و از نقره کلوئیدی برای درمان بیماریاش استفاده کرد.
او هم نقره کلوئیدی را میخورد و هم آن را به صورت موضعی بر پوست بدنش میمالید.
مصرف این دارو به صورت تدریجی باعث تغییر رنگ پوست آقای کاراسون شد، این تغییر رنگ آنقدر تدریجی بود که خود و اطرافیانش تا مدتها متوجه آن نشده بودند.
تا اینکه دوستانی که چند ماه او را ندیده بودند، متوجه تغییر رنگ شدند و از کاراسون پرسیدند که چه بر سر خود آورده است.