بچه نمی خوایم، ولی می ترسم در آینده پشیمون بشم!

سلام ، من ۷ ساله که ازدواج کردم و با همسرم توافق کردیم که بچه دار نشیم.( من الان ۲۹ ساله و همسرم ۳۰ ساله است) تا حالا هم هیچوقت احساس کمبودی نکردم ولی الان مدتیه که دوستانم دارن بچه دار میشن و خیلی از شیرینی بچه حرف میزنن. من میترسم بعدها از بچه دار نشدنمون پشیمون بشیم. اما واقعا از لحاظ روحی و جسمی توانایی تربیت و بزرگ کردن بچه رو در خودم نمیبینم. نمی دونم چی کار کنم؟

بچه نمی خوایم، ولی می ترسم در آینده پشیمون بشم!

جواب: سلام ، این درسته که بچه دار شدن و بزرگ کردنش زحمت داره اما اولا زحمتی همراه لذته یعنی وجود فرزند زندگی همسران رو گرم می کنه و ثانیا: امید به زندگی رو در پدر مادر افزایش می ده چون اینده رو در وجود فرزندانشون شکوفا می بینند و بلکه بعد مدتی به شوق اینده فرزندانشون زندگی می کنند و ثالثا: فرزند دار شدن سرمایه گذاری پدر و مادر برای دوران سالخوردگی است چون وقتی ادم پیر می شه علایقش عوض می شه و سرگرمی هایی که قبلا داشت دیگه براش چندان لذت اور نیست در این زمان دلخوشی او بچه هاش هستند که تنهاییهاش رو پر می کنند و از بودن در کنار اونا لذت می بره و بدا به حال کسی که در دوران پیری بچه ای نداره که همراهش باشه و در نتیجه دوران کهنسالی رو باید در تنهایی اونم در خونه سالمندان بگذرونه اما اگر چند بچه داشته باشه اونا نمی ذارن تنها باشه تا چه رسد به اینکه اونو به خونه سالمندان بسپرند

بلکه بالاترش رو بگم حتی کم بچه داشتن هم خوب نیست بخاطر اینکه وقتی بچه کم باشه حوصله اونا هم ممکنه در زمینه سر زدن به پدر و مادر و نگهداری از اونا کم بشه و در نهایت حتی اگر پدر و مادر رو در خونه سالمندان نذارن بخاطر کم سر زدن به اونا، پدر و مادر پیرشون به تنهایی های طولانی دچار بشن

پس مشاهده می کنی که اگر بچه دار نشی درسته که الان زحمتی نمی کشی و راحتی اما در اینده غیر از اینکه از لذت فرزند دار شدن محروم می شی، امید زندگی – که باعث افتخارت می شه- رو نخواهی داشت و همچنین سرمایه ای هم برای دوران کهنسالی ذخیره نمی کنی

پس به نظر من با همسرت صحبت کن و در تصمیم نسبت به بچه دار نشدن تجدید نظر کنید و در طی سالهایی که می تونی بچه سالم داشته باشی چند بچه به دنیا بیار و اینده زندگیت رو با اونا روشن و شادابی دوران پیری رو تضمین کن

در زمینه اینکه می گی امادگی جسمی و روحی تربیت بچه رو نداری عرض می کنم این نگرانی بخاطر اینه که هنوز بچه نداری و محبت بچه ات رو در دل احساس نکرده ای اما به محض اینکه حامله بشی انچنان محبتش توی دلت می شینه که ارزو می کنی که هرچه زودتر به دنیا بیاد و اونو در اغوش بگیری و از شهد وجودش سیراب بشی و وقتی هم که به دنیا اومد به تنها چیزی که فکر نمی کنی زحمت بچه داری است و به همین خاطر هم روحیه ات قوی می شه و هم از نظر جسمانی توانت برای انجام کارهای بچه بالا می ره و در نتیجه تمام زحمتهاش رو به جان می خری و اصلا هم احساس خستگی نمی کنی و تمام اینها بخاطر محبت مادرانه ای است که در دل تو جا خواهد گرفت و در نتیجه نه تنها از زحمت کشیدن برای بچه ناراحت نمی شی بلکه لذت هم می بری

موفق باشید