مجله اینترنتی دوستان مجله خبری و سبک زندگی
ساناز سعیدی متولد ۲۴ ام فروردین ماه سال ۱۳۶۸ در تهران بوده و دوره بازیگری را در آموزشگاه امین تارخ گذرانده است.
بیوگرافی ساناز سعید
ساناز سعیدی متولد ۲۴ ام فروردین ماه سال ۱۳۶۸ در تهران بوده و دوره بازیگری را در آموزشگاه امین تارخ گذرانده است.
وی فارغ التحصیل لیسانس رشته مهندسی معماری است، این بازیگری از تئاتر به تلویزیون آمد و با یک سریال سیاسی در ماه رمضان ۹۶ به شهرت رسید.
بازیگری‌اش در اواخر سال ۹۳ در یک نمایشی بنام “گمشده” در نقش عمه‌ای ۴۰ ساله را که کودک صفت بود رنگ و لعاب جدی‌تری به خودش گرفت.
وی فعالیت خود را از تئاتر شروع کرد و در ادامه فعالیت خود، دوره های بازیگری را در آموزشگاه بازیگری امین تارخ گذراند، وی اولین بار در سریال «پریا» چند سکانس کوتاه بازی کرد و بعد از آن جلیل سامان او را برای نقش اصلی سریال نفس انتخاب کرد.
بازیچه به کارگردانی محمدعلی سجادی تنها فیلم سینماییست که وی در آن به ایفای نقش پرداخته است.
پریا، نفس ، سارق روح، بچه مهنس و عروس تاریکی مجموعه های تلویزیونیست که ساناز سعیدی در آنها حضور داشته است.
ساناز سعیدی از جمله بازیگرانی است که هیچ شبکه اجتماعی بر عکس هم نسلان جدید خودنداشته و ترجیح داده تا فعالیت هنری خود را به دور از حاشیه و در سکوت ادامه دهد.
تاکنون اخباری مبنی بر ازدواج وی در فضای مجازی منتشر نشده و به نظر می رسد این هنرمند ۲۹ ساله مجرد است.
مصاحبه با ساناز سعیدی
در ادامه بخشی از گفت و گوی ساناز سعیدی با خبرگزاری تسنیم را مشاهده می کنید.
* به عنوان یک بازیگر، وضعیت سریال‌های این روزهای تلویزیون را چطور می‌بینید؟ چرا که بسیاری اعتقاد دارند که نوع سوژه‌ها و موضوعات عمدتاً تکراری هستند؛ دلیل این رکود چیست؟
بله. خب تا حدودی وجود دارد. امیدوارم که بهتر بشود.
شایسته است در کنار تجربه‌های پیشکسوتان عزیزمان از انرژی و خلاقیت نیروی جوان هم استفاده شود که ان شاالله فضای بهتری ایجاد شود و اتفاقات تازه‌تری برای تلویزیون ما بیفتد.
* معمولاً سرکارخانم سعیدی نقش ها را چگونه می‌پذیرند؛ آیا برای شخصیتهایی که می‌پذیرید مصداق بیرونی دارید که از آن الگوبرداری کنید؟
در همین چند سال فعالیت و پیشنهادهایی که به من شده، همواره سعی کرده‌ام که نقش، به سلیقه، حس و فضای عاطفی‌ام نزدیک باشد.
تفاوت، درگیری و به چالش‌کشیدن هم کلید واژه‌های دیگری است که به واسطه آن نقش مرا ترغیب می‌کند.
طرفدار نقش‌هایی هستم که یک سیر تکاملی را طی می‌کنند؛ نقشی که اصطلاحاً فراز و فرود داشته باشد.
معمولا در مورد نقش تحقیق می‌کنم تا آن نقش را بتوانم خوب ایفا کنم.
حالا اگر نقش در یک برهه تاریخی خاصی باشد که من یا نبودم یا خیلی کم سن و سال بودم راجع به آن مطالعه و یا از خاطره‌های اطرافیانم استفاده می‌کنم.
البته بخش اعظمی از اطلاعات را هم خود فیلمنامه در اختیار بازیگر قرار می‌دهد.
ساناز سعیدی
* شما فکر می کنید رسانه ملی با چه رویکردی در عرصه سریال‌سازی پیش برود که مخاطب را درگیر خودش کند؟
نمی‌دانم واقعاً شاید یک مقداری بایستی به فیلنامه‌نویسان سخت بگیرند که قصه‌های جدیدتر و خوش رنگ و لعاب‌تری نوشته شود.
از طرفی، یک مقداری هم از خطوط قرمز کم کنند.
به اعتقاد من لازم است نظرات پیشکسوتان به خوبی بازگو شود اما از خلاقیت و انرژی نیروی جوان نباید غافل شویم؛ چراکه مطمئن باشید این دو در کنار هم فضای تازه و مطلوبی را برای دنیای تصویر خصوصاً تلویزیون خلق می‌کنند.
* چقدر معمولاً در هنگام نقش آفرینی و ایجاد نقش پشنهاد دیالوگ و نقش می‌آفرینی می دهید یا تابع کارگردان هستید؛ چراکه استنباط می شود شما بازیگر مولف باشید؟
من ابتدای راه هستم و در حال آزمون و خطا هستم.
این روزها از هر فرصتی استفاده می‌کنم برای تجربه کردن و آموختن و خدا را شاکرم در “بچه مهندس” با کارگردان بسیار روشنفکری کار می‌کنم.
ایشان پیشنهادهای بنده را با ذهن باز پذیرفتند.
چرا که ایشان هم اعتقاد دارند که هنر ما هنر جمعی است.
این کار بدون همکاری و مشارکت تمام عوامل امکان‌پذیر نخواهد بود و جمعاً به یک نقطه نظراتی رسیدیم و کار را پیش بردیم.
من همه این‌ها را نتیجه زحمات یک تیم می‌دانم.
ساناز سعیدی
*به خاطر معصومیت چهره و مسائل دیگر نقش مثبت را انتخاب می‌کنید و یا دنبال نقش منفی نیستید؟
چون در ابتدای کار بازیگری هستم، معمولا از نقش‌هایی استقبال می‌کنم مرا به چالش بکشد و چیزی به من اضافه کند.
نقش باید باعث بشود بیشتر یاد بگیرم و خودم را بیشتر و بهتر بشناسم.
معمولاً نقش‌هایی که مسیر رشد را طی می‌کنند برای من خیلی جذاب هستند.
من دوست دارم نقش خیلی سخت باشد و من را درگیر خودش کند.
راستش را بخواهید به نقش منفی و مثبت خیلی اعتقاد ندارم چون روی زمین هستیم و بر روی زمین هیچ آدمی مطلق مثبت و منفی نیست.
به نظرم این دو را نمی‌توان از هم جدا کرد. صرف نظر از این من برایم مهم است که نقش باید ظرفیت یادگیری و افزایش تجربه را به بازیگر، داشته باشد.