مجله اینترنتی دوستان مجله خبری و سبک زندگی
اول:شکنجه روحی….
سالها توی چشمند. توی دیدند. توی تلویزیون،توی رادیو،توی روزنامه ها، توی خبرگزاری ها و سایتها و… سالها دیده می شوند. به سفرهای داخلی و خارجی می روند. در کوچه و خیابان نشانشان می دهند. با آنها عکس یادگاری می گیرند اما.. اما در کشور ما مثل برخی کشورها «پهلوان زنده را عشق است.» کافی است از دنیای قهرمانی خداحافظی کنند و فاصله بگیرند. کم کم فراموش می شوند. دیگر خبری از تلویزیون و روزنامه و سایت و… نیست که نیست. دیگر آن گونه که باید مثل قبل تحویل گرفته نمی شوند و هزار ماجرای دیگر.این خیلی سخت است. شکنجه روحی است. کار برنامه «سلام صبح بخیر» شبکه سه و مجری جوان و توانایش سعید اکبری عزیز قابل احترام و تشکر است؛ دعوت از فوتبالیست هایی که چند سالی است از دنیای قهرمانی خداحافظی کرده اند. این یعنی آن همه سال اعتبار و افتخار فراموش نمی شود؛این یعنی معرفت و مردانگی؛سپاس.
دوم: سر پیری و معرکه گیری
سخت است. سنی حوالی ۷۰ سال یا حتی بیشتر داشته باشی و بخواهی یک تیم بزرگ با تماشاگران و طرفداران و انتظارهای سختشان را جمع و جور کنی.
مثلا جان توشاک باشی. هرچند سابقه مربیگری رئال مادرید هم در کارنامه ات باشد. اما بخواهی سر پیری، معرکه گیری کنی؛ به تیمی مثل تراکتور بروی و… معلوم است که کسب موفقیت سخت است.
یا مثلا مصطفی دنیزلی باشی با همان سن حوالی ۷۰ سال یا بیشتر و بخواهی تراکتوری که خودت نبستی را قهرمان کنی؛ کم می آوری. اقتضای سن این گونه است.مدیران تراکتور باید دنبال مربی خارجی جوان باشند چیزی توی مایه های همین استراماچونی.
سوم:پرسپولیسی اند یا استقلالی؟!
می گویند چطور وزارت ورزش می تواند به لطایف الحیل پول کادر فنی خارجی پرسپولیس را بدهند اما نمی توانند مشکل استراماچونی را حل کنند؟!
می گویند چطور تیم های دیگر که کادر فنی خارجی دارند در پرداخت مطالباتشان با مشکل روبرو نمی شوند اما فقط این مدیران استقلال هستند که باید در پرداخت پول استراماچونی بهانه تحریم ها را وسط بکشد؟
در نتیجه،نتیجه گیری می کنند: حالا که استقلال درخشان شده، حالا که صدرنشین شده دست هایی پشت پرده است تا آنها را به حاشیه بکشانند و فرصت را برای عرض اندام رقیب فراهم آورند. «این ها» را « آنها» می گویند، الله اعلم.