مجله اینترنتی دوستان مجله خبری و سبک زندگی
سید محمود رضوی در بخشی از یادداشتش نوشته: هرکس با تولید تاک‌شو و برنامه‌ای شبیه «خندوانه» آشنایی داشته باشد یا حتی در این سال‌ها آن را دنبال کرده باشد می‌داند که تولید این نوع برنامه‌ها نیازمند حضور مردم و تماشاگران است، اما با علم به همه این شرایط ، حتماً به عمل و یادداشت آقای جوان معترضم!
همه ما آقای رامبد جوان را برنامه‌ساز و کارگردانی خلاق و پیشرو می‌دانیم. او می‌توانست این روزها فکر کند تا چگونه برای شادی مردم بدون تماشگر خندوانه را به خانه‌های مردم برگرداند تا لحظه‌ای در این روزهای سخت مردم را تنها نگذاشته باشد، او می‌توانست فکر کند چگونه در این شرایط به سهم خود کاری کند تا در این شرایط روحی و حال بد مردم ، با همان انرژی همیشگی باشد و مثل بمب انرژی به خانه‌های تک‌تک مردم سرک بکشد و با خنده درمانی، اول استرس مردم را کم کند و بعد بتواند مشکلات آن‌ها را درمان کند.اما در کمال تعجب آقا رامبد جا خالی داد!نه به مسوولان صدا‌و‌سیما ؛ بلکه به تک‌تک مردم!
رامبد جوان ، بد کرد ، اما نه به مسوولان ، به مردمی که به بودنش احتیاج داشتند که به کمک او و برنامه‌اش مثل همیشه بخندند و ساعتی مشکلات و سختی‌ها را فراموش کنند ، اما ایشان ترجیح دادند تا با یک متن چند خطی بهانه نبودنش را جور کند !
آقای جوان به مردمی پشت کردند که نه در اینستاگرام هستند ، تا دلخوری خود از این جا خالی دادن را در زیر صفحه ایشان بنویسند و نه به تلویزیون‌های اینترنتی دسترسی دارند ، تا از شوآف‌های وزیر جوان برای رایگان بودند چند روزه اشتراک این پلتفرم‌ها و نیم‌بها بودن بها حجم اینترنت بهره ببرند،آن هم برای فراهم شدن زیرساخت‌های۱۴۰۰ وزیر جوان
آن مردم فقط‌و‌فقط تلویزیون دارند و در روزهای حال بدی چشم به حضور آقای رامبد جوان و خندوانه در قاب تلویزیون داشتند، کار این روزهای آقای جوان ، همانند کار پزشکی بود که در وقت بیماری مردم،از ترس جان خودش گفت حال ندارم نسخه‌ای برای درمان شما بدهم و رفت و گوشی‌اش را خاموش کرد.
آقای رامبد جوان عزیز ، هنوز برای تجدید نظر دیر نشده
مخاطب اصلی برنامه خندوانه شما ، ۵۰میلیون جمعیت کم برخورداری هستند که جز قاب تلویزیون دلخوشی دیگری ندارند و حامی همیشگی خندوانه بوده‌اند ، لطفاً برای لبخند ، درمان استرس و دل نگرانی آن‌ها در تصمیمات تجدید نظر کن.
به قول آن عالم فرزانه ، خوبی دنیا این است که متوقف نمی‌شود و روزهای تلخ و سختش می‌گذرد، این روزهای سخت هم به هر نحوی می‌گذرد و آن چیزی که می‌ماند عمل ما در کنار مردم و همراهی یا عدم همراهی با مردم در این روزهای سخت است.یادمان باشد همین مردم وقتی از محبوبان سینمایی خود ، بی‌مهری دیدند،با آن‌ها بی‌مهری کردند و فیلم‌هایشان یکی بعد از دیگری بی‌تماشاگر ماند!