جمعه , ۳۰ ام آذر ماه سال ۱۴۰۳ ساعت ۸:۵۸ بعد از ظهر به وقت تهران

تاثیر لیزر درمانی بر بیماری پارکینسون

 امروزه استفاده از روش‌های جدید درمانی در بیماری‌هایی که درمان قطعی ندارند در جهان متداول است. پارکینسون یک اختلال پیش‌رونده عصبی شایع است که حرکت در این بیماران به دلیل مرگ سلول‌های عصبی دوپامینی در مغز دچار مشکل می‌شود و با علائم لرزش در زمان استراحت، سفتی عضلانی و کاهش سرعت حرکت مشخص می‌گردد.

تاثیر لیزر درمانی بر بیماری پارکینسون

درمان‌ این بیماری شامل داروهای جایگزین‌کننده دوپامین است که علائم حرکتی بیمار را بهبود می‌دهد و در برخی موارد توصیه به جراحی می‌شود.
لیزردرمانی کم‌توان با نور فروسرخ نزدیک در بیماری پارکینسون درمان موثر شناخته‌شده‌ای است و می‌تواند از مرگ سلول‌های مغزی در این بیماران پیشگیری کرده و موجب حفظ کیفیت زندگی در آنها شود.
پارکینسون بیشتر در افراد بالای ۶۰ سال دیده می‌شود و احتمال ابتلا به آن در مردان بیشتر از زنان است. علت ایجاد این بیماری اغلب نامشخص است.
امید به زندگی در افراد مبتلا به پارکینسون در مقایسه با افراد سالم یکسان است و با درمان مناسب، این بیماران زندگی پویایی خواهند داشت.
برای جلوگیری از پیشرفت مرگ سلول‌های دوپامینی، مغز به استفاده از فناوری‌های نوین پزشکی مثل لیزرهای کم‌توان درمانی نیاز دارد تا با حفظ سلول‌های دوپامینرژیک مغزی، سرعت پیشرفت بیماری پارکینسون کاهش یابد.
لیزردرمانی کم‌توان با نور فرو سرخ نزدیک، شدت بیماری پارکینسون را نیز کاهش می‌دهد.
لیزرتراپی کم‌توان علاوه بر نگهداری سلول‌های دوپامینی، مغز این نوع بیماران فعالیت عصبی را بهبود می‌دهد و پس از لیزردرمانی علائم بالینی‌شان کاهش می‌یابد.
اختلال در میتوکندری سلول‌های عصبی، عامل موثر در ایجاد بیماری پارکینسون است و لیزرهای درمانی کم‌توان فروسرخ نزدیک، عملکرد میتوکندی سلول‌های عصبی را بهبود می‌دهند و‌ حرف‌زدن، راه رفتن و شناخت در این بیماران پس از لیزرتراپی بهبود خواهد داشت.
در بیماری‌های ناشی از کاهش اکسیژن‌رسانی به مغز به دلیل پیری و آسیب‌های مغزی ناشی از سموم محیطی و اختلالات عملکردی مغزی نیز از لیزرهای درمانی استفاده می‌شود.

امتیاز دهید!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *