آن چه درباره روان‌ شناسی مثبت‌ گرا نمی‌ دانید

آشنایی با گرایشی در روان‌شناسی که مخاطب آن همه افراد هستند حتی آن‌هایی که هیچ مشکلی ندارند.

بسیاری از افراد تا صحبت از روان‌شناسی می‌شود، این رشته را مناسب افراد  دارای مشکل می‌دانند؛ این‌که وقتی کسی با مشکلی مواجه می‌شود، سراغ آن برود تا بتواند به شکلی بهتر از عهده مشکلات خود بر بیاید. اگر شما هم چنین تصوری از روان‌شناسی در ذهن دارید، پس با ما همراه باشید چراکه می‌خواهیم درخصوص گرایشی در روان‌شناسی با شما صحبت کنیم که تمرکزش فقط کمک به حل مشکلات افراد نیست.

   آغاز ماجرا در حیاط خانه!

داستان به رسمیت شناخته شدن روان‌شناسی مثبت‌گرا به سال ۱۹۹۷ بر می‌گردد؛ زمانی که روان‌شناسی به نام «مارتین سلیگمن» تازه به عنوان رئیس انجمن روان‌‌شناسی آمریکا معرفی شده بود. سلیگمن هنوز تصمیم نگرفته بود که تمرکز خود و مجموعه زیر نظرش را بر کدام حوزه قرار بدهد که یک روز در زمان صحبت با دختر   پنج ساله‌اش جرقه‌ای در ذهن او زده شد. در آن روز سلیگمن و دخترش نیکی در باغ خانه مشغول بودند؛ پدر مشغول کندن علف‌های هرز و نیکی مشغول کندن گل‌ها، پرتاب آن‌ها به هوا و خندیدن. سلیگمن از کندن گل‌ها توسط دخترش ناراحت  می شود و سر او داد  می زند که بس کند اما نیکی جوابی می‌دهد که سلیگمن را سخت به فکر فرو می‌برد. او می‌گوید من از سه تا پنج سالگی غرغرو بودم اما از تولد پنج سالگی‌ام تصمیم گرفتم که دیگر غر نزنم، چرا تو دست از بداخلاقی‌هایت بر نمی‌داری؟ همین بازخورد کوتاه، سلیگمن را به فکر فرو می‌برد که چرا در روان‌شناسی کمتر صحبت از اراده و تقویت ویژگی‌های مثبت مطرح است. یک سال بعد اولین قدم‌ها برای به رسمیت شناخته شدن روان‌شناسی مثبت توسط سلیگمن و همکارانش برداشته شد.