فحاشی عجیب نفیسه روشن به یک زن!

همه ما بارها شنیده‌ایم و باور داریم که به وقت عصبانیت نباید تصمیم‌های مهم بگیریم، نباید کاری را شروع کنیم و … اما باز هم مرتکب این اشتباه می‌شویم. اگر کمی دقیق شوید، می‌بینید که یکی از عوامل این موضوع، اصرار به این است که «نه اون قدرها هم عصبانی نیستم، فقط کمی دلخورم»، «اصلش گذشته، الان آرومم» و … اگر در عوض انکار بپذیریم که اتفاقا خیلی عصبانی هستیم، آن وقت راحت‌تر   می‌توانیم بپذیریم که بهتر است برای انجام کارها، کمی تامل کنیم.

یکی از واکنش‌های طبیعی ما به عصبانیت، تمایل ما به اقدام در چنین زمان‌هایی است. ما به وقت عصبانیت، ناگهان انرژی زیادی در بدن خودمان حس می‌کنیم و تمایل شدیدی برای انجام کار داریم. برای مدیریت این تمایل شدید، با خودتان قرار بگذارید که به وقت عصبانیت دست کم سه گزینه برای خودتان تعریف و بعد از ارزیابی این گزینه‌ها از بین آن سه، یکی را انتخاب کنید.

استفاده از زبان طنز یکی از روش‌های خوب برای مدیریت عصبانیت است. به عنوان مثال در همین باره، شاید اگر خانم روشن سراغ بیان طنز می‌رفتند هم می‌توانستند عصبانیت خودشان را به نمایش بگذارند و هم بدون توهین حرف شان را بزنند و  لازم  نبود چیزهایی بگویند که ناچار به حذف آن ها شوند.

 برای نکته پایانی بگذارید سراغ یکی از مصاحبه‌های قدیمی خانم روشن برویم. ایشان چند سال قبل در پاسخ به سوال «زمان‌هایی که عصبانی می‌شوید، چه کار می‌کنید؟» (جام جم، ۹۳) گفته بودند: «زمانی که خیلی عصبانی می شوم، سعی می‌کنم کتاب بخوانم یا فیلم ببینم. کارهایی که حواسم را پرت کند. البته بیشتر از این‌ها خواب برایم لذت بخش است… » استفاده از کتاب، فیلم یا حتی خواب برای مدیریت عصبانیت از دیدگاه روان‌شناسی با چندین اشکال مواجه است. خوابیدن یا کارهایی که حواس ما را پرت کنند، می‌توانند واکنش‌های فیزیولوژیک بدن ما را به عصبانیت کاهش دهند و از این نظر مفیدند. اما یادمان باشد آن احساس عصبانیت وجود دارد و می‌تواند با یک تلنگر دوباره شعله‌ور شود. برخورد سازنده‌تر می‌تواند شامل پذیرش احساس، روش‌های آرام‌سازی فعالانه‌تر، شناخت باورهایی که آن را تشدید می‌کند و در نهایت پیدا کردن راه‌هایی برای بروز احساسات بدون آسیب به دیگران باشد.