مجله اینترنتی دوستان مجله خبری و سبک زندگی
مجله انلاین دوستان : روز گذشته شجریان که چندین بار بر توهین های گل درشتش به مردم و نظام اصرار کرده است. با کراوات زرشکی اش در نهایت احترام مسولان نیاوران و شخص عباس سجادی و به دعوت آنها از نمایشگاه نقاشی محیط زیست بازدید کرد
بعضی چیزها را نمی شود عوض کرد. اما می شود از زاویه های مختلف به هر چیزی نگاه کرد. مثل صدای شجریان . شجریان خوب می خواند. موسیقی ایرانی را به خوبی می شناسد و آثاری قابل توجهی را اجرا کرده است. آنقدر که همه ما با احترام به او می گفتیم استاد. اما وقتی احترام از جانب طرف مقابل نگاه داشته نمی شود (اگرچه همچنان با وجود رفتارهای ناپسند او به دلیل آثار خوبش به او بی حرمتی نمی کنم) دیگر دلیلی نمی ماند برای احترام و تجلیل و تمجید.
یعنی حالا و بعد از رفتارهای ناراحت کننده او در سال های اخیر و اگرچه به شدت با حرفهای او در همراهی با رسانه های خائن و بیگانه ناراحتم . اگرچه حالا دیگر از شخصیت او به واسطه برخی رفتارهایش در چند سال اخیر بیزارشده ام اما همچنان صدایش را و تسلطش را بر آواز نمی توانم انکار کنم.
این رویه من است. اما در کنار این نوع نگاه دو گونه نگاه دیگر هم هست . یکی نگاه بعضی دوستانم که چون از رفتار و کردار شجریان درچند سال اخیر ناراحت و خشمگینند و چون حرف های او را در شبکه های بیگانه چیزی جز خیانت نمی دانند. چون تحمل این برایشان سخت است در کشوری که هزاران شهید و جانباز دل بسته امام (ره) و مقام معظم رهبری و نظام را تقدیم امام عصر کرده است یکی بیاید و به امام و نظام و ارزشها و اعتقاداتشان توهین کند. حق هم دارند. آنقدر هم از او خشمگینند که حتی صدایش را هم منکر می شوند و تسلط او بر آواز را هم نمی پذیرند.
یک دسته دیگر هم هستند که چون شجریان را دوست دارند و احتمالا از رفتار و کردار او هم در سال های اخیر بدشان نیامده است ( او تا حالا چند بار در شبکه های بی بی سی و صدای آمریکا به مردم و نظام و ارزش های مردم توهین کرده است ) حالا دیگر نه تنها صدا و دانش آوازی او را که او را به عنوان یک شخصیت احتمالا فوق بشر و نابغه می ستایند و در هر مناسبت مربوط و نامربوطی هزار برنامه می چینند تا شاید او افتخار بدهد و مثلا در یک نمایشگاه نقاشی نزول اجلال کند.
بله. نمایشگاه نقاشی. اگرچه این را می دانم که او هم مانند هر هنرمند دیگری شاخه های مختلف هنر سرک کشیده و مثلا خط خوبی هم دارد اما این دلیل نمی شود که او را در یک نمایشگاه تصویرگری – نقاشی با موضوع محیط زیست جانمایی کنیم و بعد با شوق و افتخار خبرش را مخابره کنیم که ” استاد از نمایشگاه بازدید کرده است و …
به گزارش مشرق، اگرچه مدیرعامل بنیاد آفرینش های هنری نیاوران – سید عباس سجادی – از دوستان نزدیک علی مرادخانی است و در هر مراسمی که او باشد حضور دارد. اگرچه علی مرادخانی هم از همان شروع مدیریتش خود را به نشنیدن حرف های شجریان زد و افتخارش این بود که در کنار او عکس یادگاری بگیرد و اگرچه هیچ وقت نگفت چرا چنین بی پروا و بدون مشی اعتدال،از استاد خوش صدایی که مردم و نظام و ارزش ها را زیر سوال برده و توهین کرده است حمایت می کند ، اگرچه حالا دیگر دارد باورمان می شود که هیچ منعی ندارد صحبت کردن با رسانه های خائن و شرکت حضوری در برنامه های آنها و حمایتن از خائنان و ساختن فیلم های…بگذریم.
اما همچنان این نوع ذوق زدگی دربرابر شخصی ( حتی در اندازه شجریان) که در شرایط سخت پشت مردم را خالی کرده و هم داستان با غربی ها و خائنان هرچه از دهانش درآمده گفته را دیگر نمی شود تحمل کرد.
روز گذشته شجریان که چندین بار بر توهین های گل درشتش به مردم و نظام اصرار کرده است با کراوات زرشکی اش در نهایت احترام مسولان نیاوران و شخص عباس سجادی و به دعوت آنها از نمایشگاه نقاشی محیط زیست بازدید کرده است. نیاوران هم که حالا دارد مشی و روشش مثل نیاوران زمان پیش از انقلاب می شود در خبری که ارسال کرده آورده است:
استاد آواز ایران محمد رضا شجریان از دومین نمایشگاه سالانه تصویرگری – نقاشی با موضوع محیط زیست در گالری شماره یک فرهنگسرای نیاوران بازدید به عمل آورد.
به گزارش روابط عمومی فرهنگسرای نیاوران ، محمد رضا شجریان در ابتدای ورود به مجموعه فرهنگسرای نیاوران از سوی سید عباس سجادی مدیرعامل بنیاد آفرینش های هنری نیاوران مورد استقبال قرار گرفت و با حضور در گالری اصلی نیاوران از نمایشگاه “ماهی و مرجان” بازدید کردند.
شجریان هم که از این استقبال ذوق زده شده است و احتمالا گمان می کند آنقدر مقام بالایی دارد که توهین می کند و ارج می بیند غیرمستقیم کمی از گذشته و ایام سابق (طاغوت) یاد کرد .فرهنگسرای نیاوران را مکانی مناسب برای انجام فعالیت های هنری عنوان کرد و گفت:من با این فضا همواره از گذشته آشنایی کامل داشته ام. معماری این فرهنگسرا بسیار زیباست ولی می بایست این معماری را بکر نگاه داریم و به آن دست نزنیم و از انجام کارهایی که به شکل آن لطمه می زند خودداری کنیم. به نظر من معمار این بنا نابغه بوده و کارش را به درستی انجام داده است. ما نباید به اثر او لطمه وارد کنیم و مهمترین موضوع حفظ این زیبایی ها است.
احتمالا هنوز آنهایی که صدای شجریان را دوست دارند ممکن است از بعضی عبارات به کار رفته در این نوشته رضایت نداشته باشند اما شک ندارم که اگر یک بار دیگر حرف های او را و توهین هایش را به مردم و نظام و دین و اعتقاداتمان گوش کنند قبول خواهند کرد که هیچ جای دنیا تا این اندازه با فردی که به همه ارزش های یک کشور و نظام توهین می کند مدارا نمی کنند.
برای نمونه، همه می دانند در جریان دهمین انتخابات ریاست جمهوری در سال ۱۳۸۸، شجریان به عنوان خواننده ای مشهور، شکایت ناشی از توهمات دوستان سیاسی خود را به دامان بیگانگان برد و با مصاحبه های متعددی که با شبکه های بیگانه انجام داد، خود را کاملا در اردوگاه دشمنان نظام جمهوری اسلامی قرار داد.
به نقا از فرهنگ، او در مصاحبه تیرماه ۸۸ با شبکه بی بی سی فارسی به نوعی مواضع دولت دهم را به انتقاد گرفت و هتاکی های فراوانی را نثار شخص رییس جمهور قانونی مردم ایران کرد. او در مصاحبه دیگری با همان شبکه این بار نه رییس جمهور را بلکه مستقیما حضرت امام خمینی(ره)؛ را مورد هجمه و بی احترامی قرار داد.
شجریان در اعتراض به پخش تصویر امام بر روی تصنیف «ایران ای سرای امید» به بی بی سی فارسی گفت: «آن آهنگ یک حالت رستاخیزی را در جامعه نشان می دهد اما دیدم که اینها روی این آهنگ تصویر آقای خمینی را نشان می دهند که دارد از پله های هواپیما پایین می آید، خوب، من این آهنگ را برای ایشان نخواندم که! و دیدم که صدا و سیمای جمهوری اسلامی دارد از آهنگ های من سوء استفاده این جوری می کنند.»
این مصاحبه ها همچنان ادامه داشت و شجریان در روز سالگرد شکست فتنه گران از ملت ایران، این بار با شبکه تلویزیونی سی ان ان گفت و گو کرد. او به سی ان ان گفت: «در طول ۳۱ سال گذشته حتی یک هفته یا یک روز هم احساس شادی نکردم!» او ادامه داد: «من هر جای دنیا که می روم و می بینم که مردم خوشحال و شاد هستند دوست دارم، ولی در کشور خودم وقتی می بینم یک زن بدون پشتیبان در کنار خیابان مجبور به سیگار فروشی است… من این صحنه ها را نمی توانم ببینم…(و اشک شجریان جاری می شود.)
دامنه مصاحبه های شجریان با رسانه های ضدانقلاب و ضد دینی هر روز وسیعتر و بیشتر می شد. تا جایی که پای او به شبکه اس بی اس استرالیا هم باز شد و این بار استاد آواز ایران پا را از سیاست هم فراتر نهاد و مستقیما دین ملت مسلمان ایران را نشانه گرفت و خواستار جدایی دین از سیاست شد. شجریان در تلویزیون استرالیا گفت: «۳۰ سالی است که مذهب در سیاست وارد شده و حکومت را به دست گرفته و نتیجه بسیار بدی داشته است (!) و همه (!) به این باور رسیده اند که باید دین و مذهب از سیاست جدا شود…»
تو از موسیقی چه میدانی و مثل نویسنده پاچه خوار هسیتی شماها برای صدهزار تومان پا روی سلیقه و وجدان خود میگذارید. درود بر استاد شجریان
امان از وقتی که رسانه‌ها کسی را گنده کنند. انقدر که این موجود را صاحب موسیقی کردند ، باربد، رامتین، نکیسا را نامی ازشان نبردند.
اینقدر که نام این شخص برده شد نام مرحوم محمودکریمی ، بنان ، تاج اصفهانی ، خوانساری ، شهیدی ، سرهنگ‌زاده ، داریوش رفیعی و … برده نشده.
خوانندگانی که در هر خانه‌ای صدایشان شنیده میشود اینقدر گنده نشدند که به این اندازه‌ی این شخص که صدایش فقط از تلویزیون سالها پخش می‌شد ، برسند.
چه بسیار خوانندگانی که در وصف حضرت علی و به یاد ایران خواندند و هیچ نامی ازیشان برده نمی‌شود و در غربت یا از دست رفتند یا خانه‌نشین شده‌اند.
همه‌ی اینها فقط کوتاهی دولت را نشان می‌دهد. کاش این شخص به بیرون پرتاب می‌شد و جایش شهرام شب‌پره و معین می‌آمدند.