ادعای عجیب رونالدو/ می خواهم تا ۴۱ سالگی در رئال بازی کنم!

«من در بهترین باشگاه دنیا هستم و می خواهیم اینجا بازنشسته شوم. در سن ۴۱ سالگی». این صحبت های رونالدو بعد از تمدید قرارداد با رئال برای مدت ۵ سال بود و هیچ کدام هم غیر معمولی نیست، به غیر از این قسمت:«در ۴۱ سالگی». این غیرمنطقی است. سر استانلی متیوز، اولین کسی که توپ طلا را کسب کرد، تا سن ۵۰ سالگی بازی کرد، اما ۷ نفر دیگری که این جایزه را برده اند و بازنشسته شده اند نتوانستند بعد از سن ۳۶ سالگی بازی کنند. حتی رایان گیگز، هم تیمی مسن رونالدو هم نتوانست تا ۴۱ سالگی بازی کند.

اما رونالدو سوژه دیگری است. اگر انتظار نداشته باشد که با وجود بالا رفتن سن قدرتش را از دست ندهد و نخواهد مانند همین روزها در اوج باشد، شاید بتواند به کارش ادامه دهد، حتی تا ۴۱ سالگی. هم نام برزیلی رونالدوی پرتغالی و رونالدینیو هم آمادگی فیزیکی کریس را نداشتند. اما انگیزه نقش چشم گیری در این موضوع (ادامه دادن تا سن بالا) دارد و تمرکز رونالدو به خوبی روی ادامه دادن است. هرچند مقابل زمان نمی تواند برای همیشه مقاومت کرد، افت کردن اجتناب ناپذیر است و این موضوع در رابطه با رونالدو هم همین طور است. شواهدی هم وجود دارد. همین حالا در بازی  او تغییراتی مشاهده می شود، همین حالا هم می توان تا حدودی احساس کرد که او پا به سن گذاشته است و با چند سال قبل قابل مقایسه نیست.

او اخیرا دوران بازی اش در اسپورتینگ لیسبون را به یاد آورده و کمکی که بازی در آن تیم به او کرد تا به یونایتد برود. اما دریبل هایی که او می زد و بازیکنان حریف را گیج می کرد مربوط به همان دوران و گذشته است. آمار هم این گفته را تائید می کند.

در اولین فصل حضور رونالدو در مادرید، او به طور میانگین در هر ۹۰ دقیقه ۳٫۳ دریبل موفق می زد. فصل گذشته این مقدار تقریبا کمی از نیم بیشتر بود. اما بیشترین تغییر از تابستان به بعد بوده است. او حالا به طور میانگین هر ۱۳۵ دقیقه یک دربیل می زند. تنها قدرت دریبل زدن کریس نیست که تغییر کرده، بلکه او دیگر در بازی ها هم مانند قبل نیست. تماس با توپ های او در بازی کمتر شده و کمتر توپ را پاس می دهد.

در اولین فصل حضور در اسپانیا، میانگین پاس های سالم او در ۹۰ دقیقه حدودا ۴۰ پاس بود. سال به سال این مقدار افت کرده و در این فصل به ۲۸ رسیده است. موضوع دیگر که می توان در آن شاهد روش رونالدو بود آمار گلزنی اش است. او در ۲۴۴ بازی در لالیگا ۲۶۵ گل زده است. در تمام رقابت ها  او موفق شده در هر یک از ۶ فصل گذشته ۵۰ گل را رد کند. اما همراه با سطح بازی، توان گلزنی رونالدو هم کم شده است و این موضوع رابطه مستقیم با افت تعداد شوت هایش هم دارد. در هر یک از ۴ فصل گذشته رونالدو به طور میانگین در ۹۰ دقیقه بازی ۷ شوت می زد. در ۳ فصل گذشته در هر فصل این آمار به زیر ۷ رسید. این موضوع البته خیلی جای تعجب ندارد چون مطالعات نشان داده بازیکنان بعد از سن ۲۷ سالگی نمی توانند به اندازه قبل در هر بازی شوت بزنند. حالا رونالدو هم در سن ۳۱ سالگی نشان داده که استثنا نیست و مانند دیگران از نظر تعداد شوت های زده در هر بازی افت کرده است. همچنین همان طور که در مطالعات آمده رونالدو هم مانند دیگر بازیکنان که پا به سن می گذارند ترجیح می دهد شوت هایش را بیشتر از داخل محوطه جریمه بزند و در واقع این تنها نمودار صعودی برای رونالدو است.

رونالدو فیزیکی مناسبی برای مهاجم هدف بودندارد و تکنیکی دارد که می تواند از موقعیت هایش به بهترین شکل استفاده کند. او کسی است که توانسته خودش را به تمرین کردن به یکی از بهترین بازیکنان دنیا تبدیلا کند. بازیکنی که هنوز هم می تواند در لحظه کارهایی کند که نشان دهد بهترین بازیکن دنیاست. شاید بهتر باشد رونالدو برای رسیدن به هدفش بیشتر از هر موضوعی روی توان فیزیکی اش تمرکز کند. در لیگ برتر انگلیس زلاتان ایبراهیموویچ نمونه بازیکنی است که مشکل فیزیکی ندارد و شاید بتواند ثابت کند که سطحش هم افت نکرده است. پس چرا رونالدو نتواند؟ بازی کردن تا آن سن برای رونالدو ممکن است، اما با افت کردن. این تنها قسمتی است که با گفته خودش تطبیق ندارد. کریس گفته می خواهد تا آن سن بازی کند و در اوج فوتبال را کنار بگذارد. شاید نشود، حتی اگر رونالدو باشید.